摘要：Deilan um tengsl Íslands við Evrópusamrunann hefur verið meðal helstu álitaefna í íslenskum stjórnmálum. Hér er umræðan í aðdraganda EFTA-aðildarinnar, sem varð árið 1970, tekin til skoðunar. Þrátt fyrir að þingmenn hafi gjarnan leitast við að beita fyrir sig efnahagslegum rökum þá var einnig stutt í röksemdir sem öllu heldur tengdust hugmyndum um fullveldi þjóðarinnar og sérstöðu landsins. Röksemdir sem vísuðu til sjálfstæðisbaráttunnar og íhaldssamra hugmynda um þjóðinna urðu þannig eins konar undirlag undir efnahagsrökin. Þetta átti jafnt við um þá sem töluðu fyrir og gegn EFTA-aðild. Iceland’s relations with the European integration process have been one of the most vigorously debated issues in Icelandic politics. Here, parliamentary discussion during the period leading up to EFTA membership in 1970 is analysed. Even though the arguments were mostly based on the economy, references to Iceland’s independence struggle and conservative ideas about the nation and its sovereignty also came up, and formed a kind of a base for economically oriented arguments. This was equally the case for those arguing for and against EFTA membership.
