摘要：مقدمه علی‌رغم مطالعات بسيار پيرامون روش‌های نوين آموزش در مورد دانشجويان پزشکی، آموزش دستياران چندان مورد کنکاش و بررسی قرار نگرفته است. معرفی مورد معمولا وسيله‌ای مناسب برای آموزش علمی- بالينی است و طراحی با استفاده از روش‌های طب مستند (Evidence-Based) يک شيوه مناسب برای معرفی موارد بر پايه يافتن علت بالينی خواهد بود. بدين منظور، مطالعه‌ای با هدف تعيين نظرات دستياران در مورد مقايسه روش‌های آموزشی سنتی و بحث عميق در نحوه فراگيری آنان انجام شد.روش‌ها در يک مطالعه پيش تجربی (pre experimental) يک گروهی، يک مرحله‌ای (پس آزمون) جلسات آموزشی بحث موردی (case discussion) خاص به صورت ماهيانه، ويژه دستياران داخلی، طراحی و با استفاده از يک پرسشنامه، اين شيوه با شيوه آموزش سنتی مقايسه شد. هر مورد با يک مسأله آغاز شده، سپس علائم بالينی، نشانه‌های معاينه و آزمايشگاهی به ترتيب ارائه می‌گرديد. در انتها يک سوال مشخص بالينی طرح می‌گرديد. در مواردی که يافته جديد، راديولوژيک يا هيستولوژيک بود، سعی شد تا نمای ظاهری واقعی يافته ارائه شود. پس از برگزاری ششمين جلسه آموزشی، تعداد 50 پرسشنامه بطور غيرتصادفی بين دستياران داخلی شرکت‌کننده توزيع شد که تعداد 31 پرسشنامه تکميل گرديد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS-11 به صورت توزيع فراوانی نظرات و آزمون کروسکال واليس (Kruskal Wallis) تجزيه و تحليل گرديد.نتايج شرکت‌کنندگان در همه موارد تاثير جلسات آموزشی بحث عميق (Hard Talk) را مثبت ارزيابی کرده‌اند بطوری که در مورد امکان پـرسش از سخـنران و ايجاد چـالش علـمی 8/54 درصد، در مورد يادگيری مطالب در طی جلـسه 6/80 درصد، در مورد تطـابق محتوا با نيازهای واقـعی محيط کار 4/77 درصد، در مورد امکان استفاده از تـجربيات اساتيد 2/77 درصد و در مورد ميزان حجـم و انتقال دانش در زمان محدود 7/67 درصد شرکت‌کنندگان در مطالعه جلسات بحث عميق را نسبت به سخنرانی سنتی بهتر ارزيابی کرده‌اند.بحث در مجموع، اين مطالعه نتايج يک تجربه نسبتا موفق را در شرايط محدود برای آموزش دستياران نشان داد و با توجه به کمبود آموزش‌های مدون برای دستياران و بخصوص کمبود استفاده از شيوه‌های نو در اين زمينه، می‌تواند راهگشای ساير پژوهش‌های مشابه باشد.
其他摘要：Introduction. Despite growing evidence in the field of undergraduate medical education, there is not much data on resident training. Case presentation is a useful tool for scientific clinical education which along with evidence based medicine will become an interactive training method. So, the goal of this study was to compare traditional educational methods with hard talk and their role in learning process, based on residents' viewpoints. Methods. In a pre-experimental study, special monthly case discussion sessions (named "Hard talks on gastroenterology") were designed for internal medicine residents of Shaheed Beheshti University of Medical Sciences. Then the data were collected using an attitude measurement questionnaire. Each educational case was started with a title followed by history, physical examination data, as well as paraclinical lab results, respectively. The scenario ended with a definite clinical question about next needed test, diagnosis or treatment. After the sixth session, questionnaires were distributed non-randomly among 50 participants and 31 questionnaires were completed. The data were analyzed by SPSS 11 using frequency distribution and Kruskal Wallis. Results. Residents were more positive toward Hard talks. They evaluated the possibility of challenge with speakers 54.8%, learning the presented subject during the session 80.6%, the compatibility of the subject with residents' real needs 77.4%, the possibility of using the attending physician experiences 77.2%, volume of knowledge transfer in a session 67.7%. The participants considered the Hard talks better than traditional methods. Conclusion. In general, this study showed a relatively successful experience in resident training. Due to the lack of new methodologies in resident education this can be used as a guide for designing new interventions in the field.
关键词：دستيار; آموزش بالينی; بحث مورد; طب مستند
其他关键词：Resident; Clinical Education; Case discussion; Evidence Based Medicine
