摘要：مقدمه شايستگی بالينی پزشک، بيشتر بر اساس مهارت‌های ارتباطی وی مورد قضاوت قرار می گيرد. آموزش مهارت‌های ارتباطی، يکی از مباحث مهم آموزش پزشکی است در حالی که آموزش اين مهارت‌هادر برنامه رسمی آموزش پزشکی کشور گنجانده نشده است. ديدگاه اساتيد بالينی، به عنوان آموزش دهندگان و معتبرترين رده‌های درگير در آموزش پزشکی، از اهميت بالايی برخوردار است. هدف از اين مطالعه تعيين ديدگاه اساتيد بالينی نسبت به آموزش مهارت‌های ارتباطی به دانشجويان پزشکی است.روش‌ها در يک مطالعه توصيفی- تحليلی، از بين اعضای هيأت علمی 17 گروه بالينی دانشکده پزشکی اصفهان، تعداد 142 نفر به روش نمونه‌گيری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه خود ساخته‌ای شامل سه بخش دموگرافی، نگرش و سؤالات باز بود. روايی نگرش با استفاده از نظر کارشناسان برآورد و پايايی کل پرسشنامه با روش دو نيم کردن تعيين شد. داده‌ها به صورت توزيع فراوانی و محاسبه ميانگين امتياز و آزمون‌های من ويتنی (Mann Whitney)، کروسکال واليس (Kruskal Wallis)، ANOVA و توکی (Tukey) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.نتايج هشتاد و پنج درصد از اساتيد نسبت به آموزش مهارت‌های ارتباطی به دانشجويان نگرش عالی داشتند. نگرش استادان زن و مرد تفاوتی نداشت. اساتيد جوانتر درگروه سنی 40-30 سال و سابقه تدريس 10- 5 سال نگرش بهتری نسبت به ساير گروه‌ها داشتند. نگرش اساتيد در رشته‌های تخصصی با يکديگر تفاوتی نداشت.بحث ديدگاه کليه اساتيد صرفنظر از جنس، سن، رشته تخصصی و سابقه تدريس نسبت به آموزش مهارت‌های ارتباطی مثبت است. بنابراين، آموزش اين مهارت‌ها به دانشجويان به عنوان يکی از دروس رسمی، ضروری به نظر می‌رسد.
其他摘要：Introduction. The clinical competencies of a physician is usually judged based on his(her) communication skills. Teaching communication skills is one of the important subjects in medical education, whereas it has not been considered in medical education curriculum of the country. Due to the involvement of the faculty members in medical education system, their viewpoints concerning educational matters is of special importance. This study was performed to determine the faculty members' viewpoints in regard to teaching communication skills to medical students. Methods. In this descriptive-analytic study 142 faculty members from 17 departments in Medical School of Isfahan were selected by simple random sampling method. The data collection tool was a questionnaire consisted of three parts: demographic, attitude and open questions. The validity of the questionnaire was confirmed by experts and its reliability by split-half method. The data were analyzed according to the frequency distribution and the mean of the scores, and compared by t-test, Mann Whitny, Kruskal Wallis, ANOVA and Tokey. Results. 85% of the faculty members had a very positive attitude toward teaching communication skills to medical students. There was no difference in the attitude according to the sex of the faculty members. The younger faculties, aged between 30 and 40 years with 5 to 10 years of teaching experience, had a better attitude compared to other groups. The specialty field had no role in their attitude toward the subject. Conclusion. The views of all the faculty members about teaching communication skills regardless of their sex, age, specialty field and teaching experience was positive. Thus, teaching these skills to students as one of the formal subjects seems necessary.
关键词：اعضای هيات علمی; مهارت های ارتباطی; آموزش پزشکی; دانشجويان پزشکی
其他关键词：Faculty member; Communication skills; Medical education; Medical student
