摘要：مقدمه: به منظور ترويج استفاده از آموزش الکترونيک، اولين دوره آموزش آنلاين دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با موضوع مدلاين راه‌اندازی شد. سپس مطالعه‌ای با هدف مقايسه اثربخشی شيوه‌های آموزشِ آنلاين حضوری و تلفيقی درس مدلاين در دانشجويان پزشکی، انجام گرفت. روش‌ها: در يک مطالعه تجربی، به 40 نفر از دانشجويان پزشکی، آموزش مدلاين با سه شيوه حضوری، آنلاين و تلفيقی ارائه شده و سپس دانش، مهارت و رضايت‌مندی فراگيران ارزيابی و مقايسه گرديد. ابزار گردآوری داده‌ها برای دانش، پرسشنامه‌ای چهارگزينه‌ای ده سؤالی، برای سنجش مهارت، با بررسی استراتژی جستجو، تناسب مقالات يافت شده با موضوع و زمان جستجو، و برای رضايت‌مندی از طريق يک پرسشنامه ده گزينه‌ای با مقياس پنج نقطه‌ای ليکرت بود. تجزيه و تحليل داده‌ها به کمک نرم‌افزارSPSS و با انجام تست‌های آماری مجذور کای، t-test، ANOVA و کروسکال واليس انجام شد. نتايج: ميانگين و انحراف معيار دانش فراگيران در گروه آموزش حضوری 16±75، در گروه آموزش آنلاين 21±70 و در گروه آموزش تلفيقی 13±2/82 از 100 بود. ميانگين و انحراف معيار مهارت در گروه آموزش حضوری 25±9/76، در گروه آموزش آنلاين 24±70، در گروه آموزش تلفيقی 11±7/90 از 100 به دست آمد. تفاوت دانش و مهارت در سه گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتايج رضايت دانشجويان از آموزش نيز در سه گروه، اختلاف معنی‌دار آماری نداشت. نتيجه‌گيری: احتمالاً ترکيبی از آموزش‌های آنلاين و راهنمايی‌های حضوری برای گسترش آموزش‌های الکترونيکی، می‌تواند اثربخشی قابل قبولی داشته باشد که به هر حال، برای رسيدن به اين وضعيت، بايد بسياری از بسترهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری در دانشگاه‌ها توسعه يابد.
其他摘要：Introduction: In order to enhance e-learning, the first online educational course for teaching Medline, was established in Isfahan University of Medical Sciences. This study was designed to compare the effectiveness of online, face to face and combined educational methods presented for medical students. Methods: In an experimental study, Medline was taught to 40 medical students by three methods of online, face to face and combined educational methods and then, their knowledge, skills and satisfaction rate were measured and compared. The data collection tools included a questionnaire consisted of 10 multiple choice questions for measuring knowledge, a checklist for assessing participants’ skills in searching strategies, the appropriateness of the found articles for the subject and the time length for searching, and a ten item questionnaire with five point Likert scale for measuring their satisfaction. The data was analyzed by chi2, t-test, ANOVA and Kruskal–Wallis through SPSS software. Results: The mean and standard deviation of students’ knowledge in face to face, online and combined educational methods were 75 16, 70 21 and 82.213 out of 100, respectively. The mean and standard deviation of their skills in face to face, online and combined educational methods were 76.925, 7024 and 90.711 out of 100, respectively. There was no significant difference between the scores of knowledge and skills of the three groups. Also, students' satisfaction showed no significant difference in the three groups. Conclusion: It seems that, for expanding E-learning, a combination of online and face to face guidance can possibly have an acceptable effectiveness. Meanwhile, for achieving such combined method, the appropriate ground, containing related hardware and software must be provided in universities.
关键词：آموزش الکترونيک; آموزش آنلاين; آموزش مبتنی بر وب; آموزش از راه دور; دانش; مهارت; رضايت‌مندی; مدلاين; دانشجويان پزشکی.
其他关键词：E-learning; Online education; Web based education; Distance learning; Knowledge; Skills; Satisfaction; Medline; Medical students.
