摘要：مؤسسه. دانشگاه علوم پزشکی تبريز مقدمه. يکی از اساسی ترين مراحل هر برنامه ريزی آموزشی تعيين نياز فراگيران و جامعه برای دستيابی به هدفها و اولويت‌‌های آموزشی است. اين مطالعه به منظور تعيين نيازهای آموزش مداوم پزشکان عمومی استان آذربايجان شرقی وجهت بهره‌‌برداری در برنامه‌‌ريزی آموزشی به انجام رسيد. روشها. برای اين منظور ابتدا بايدهای يادگيری مورد نياز پزشکان عمومی، با استفاده از شيوه‌‌ها و منابع نيازسنجی مختلف در سطح کشور تعيين شد. سپس با استفاده از نظر کارشناسان و متخصصين امر و در نظر گرفتن استانداردهای آموزش مداوم اين بايدها در قالب 62 برنامه يک روزه طراحی شد. در مرحله سوم نياز پزشکان استان به هر يک از اين برنامه ها با ذکر بايدهای يادگيری مربوطه توسط پرسشنامه کتبی پرسيده شد. پرسشنامه بطور تصادفی بين 600 نفر از پزشکان استان توزيع شده، 407 پرسشنامه جمع‌‌آوری و با نرم‌‌افزار SPSS آناليز شد. يافته ها. نسبت انتخاب هر يک از 62 برنامه آموزشی و برآورد فاصله‌‌ايی آن با اطمينان 95% تعيين گرديد و برنامه‌‌ها بر اساس ميزان انتخاب توسط پزشکان عمومی اولويت بندی شدند. پنج عنوان آموزشی زير به ترتيب بيشترين ميزان انتخاب را به خود اختصاص دادند. برنامه فوريتهای مربوط به حوادث و سوانح ( 7/4 + 7/61%) بيماريهای داخلی قلب (7/4 + 4/60%) آموزش اينترنت (8/4 + 60%) بيماريهای پوست (8/4 + 5/58%) فوريتهای رايج داخلی (8/4 + 2/58%) مناسبترين روز برای برگزاری برنامه‌‌ها به ترتيب پنج شنبه (61%) و جمعه (52%) و بهترين زمان قبل از ظهر (78%) بيان شد. بيشتر پزشکان برنامه‌‌های يک روزه مستقل پنج امتيازی را به برنامه‌‌های 4 تا 5 روزه 25 امتيازی ترجيح دادند. از بين شيوه‌‌های آموزشی، بحث پيرامون موارد بالينی (53%) بيشتر از ساير روشها مورد توجه قرار گرفت. نتيجه. با استفاده از يافته‌‌های فوق برنامه‌‌ريزی پنج ساله آموزش مداوم پزشکان عمومی استان به تناسب انتخاب و نياز پزشکان در حال انجام است و می‌توان از اين الگو در کليه استانها و مراکز آموزش مداوم بهره گرفت. آدرس. مرکز مطالعات و آموزش پزشکی, دانشگاه علوم پزشکی تبريز, تبريز.
其他摘要：Introduction. Need assessment is one of the most important steps in planning any educational program. In this Cross-sectional study, educational needs of general physicians were questioned in East-Azarbaijan. Methods. According to different need assessment sources and methods, educational needs and related learning objectives were determined for general physicians of Iran. Then considering expert opinion and CME standards, 62 CME programs were designed containing these objectives. At third step a written questionnaire containing all 62 programs and their detailed objectives were used to ask general physicians’ needs in the province. The questionnaires were sent to 600 randomly selected physicians and 407 of them were gathered and analyzed by SPSS software. A criterion for setting the priority of the programs was number of choices made by physicians for each one. Analysis was based on choice ratio with 95% confidence interval level. Result. Five programs were selected more than others including: Programs of emergencies and accidents (61.7% + 4.7), internal heart diseases (60.4% + 4.7), Internet in medicine (60.0% + 4.8), skin disease (58.5% + 4.8), common emergencies of internal medicine (58.2% + 4.8). They selected Thursday and Friday as suitable days to attend the programs respectively. The most suitable time of day was reported as before noon. They preferred case study method to other learning methods. Conclusion. Findings of this study were used for planning CME programs of this province for a period of five years. The similar efforts may be of great value in other provinces.
