摘要：مؤسسه. دانشگاه علوم پزشکی شيراز مقدمه. افت تحصيلی دانشجويان پزشکی يک مسأله بسيار مهم است که اگر کنترل شود باعث پائين آمدن سطح علمی پزشکان در سالهای آينده خواهد شد. اين مطالعه بمنظور بررسی علل افت تحصيلی دانشجويان پزشکی در سال 1380 انجام پذيرفته است. روشها. در اين مطالعه که بصورت مقطعی بر روی کليه دانشجويان ورودی 1371 و 1372 انجام گرفت. دانشجويان بر اساس معدل دانشگاهی به دو گروه موفق ( معدل بالای 16) و ناموفق ( معدل زير 14) تقسيم شدند. يافته ها. معدل دوران متوسطه. ميزان علاقه به پزشکی، انگيزه و سطح تحصيل والدين در دانشجويان موفق از دانشجويان ناموفق بالاتر بود. بعلاوه فاصله بين اخذ ديپلم و ورود به دانشگاه در بيش از 66% از دانشجويان ناموفق بيش از يکسال و در مقابل در حدود 85% از دانشجويان موفق بالافاصله يا حداکثر يکسال بوده است. بيش از 75% دانشجويان موفق دارای منزل شخصی و 7/71% از دانشجويان ناموفق در خوابگاه زندگی می کنند. حدود 3/28% از دانشجويان ناموفق و تنها 6% از دانشجويان موفق دارای شغل اضافی بوده اند، 4/43% از دانشجويان ناموفق هيچ برنامه ای جهت مطالعه نداشتد. 1/50% دانشجويان ناموفق متأهل بوده اند در صورتيکه تنها 3/18% از دانشجويان موفق متأهل بوده اند. رابطه معناداری بين موفقيت و حضور در کلاس وجود نداشت (1/0P> ) . 70% دانشجويان ناموفق دارای سهميه ايثارگران بوده اند. نتيجه. با توجه به يافته های پژوهشی، توجه به عواملی که باعث موفقيت تحصيلی در دانشجويان پزشکی می شود امری ضروری به نظر ميرسد و تا زمانی که به يک برنامه جامع و نوين برای آموزش پزشکی نرسيم مشکل افت تحصيلی همچنان به قوت خود باقی است. آدرس. مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکيم دانشگاه علوم پزشکی شيراز, شيراز
其他摘要：Introduction. Student dropout in Medical colleges is a significant problem unless is controlled. It will result in shortages exacerbation of qualified physicians that may occur in future years. Methods. A retrospective study was done for evaluation of student dropout risk factors. The students, according to the average grade of university, were classified into two groups (Successful – unsuccessful). Results. The list of risk factors and results were: Average grade of high school, interest in medicine, motivation and the educational degree of parents. These factors, in the successful group were higher than in the unsuccessful group. The interval between finishing high school and coming to the university (66%) in the unsuccessful group was more than one year, but in about 85% of the successful group was without interval or one year (P<0.0001). Home: 75.6% of the the successful group lived in dormitory (P<0.0001). Having another occupation in addition to education was in about 28.3% of the unsuccessful group against 6% of the successful group (P<0.001) . Program for study: about 50.1% of the unsuccessful group had no program for studying (P<0.05). Married and unmarried: 50.1% of the unsuccessful group were married and 18.3% of the succssful group were married (P<0.0001). Presence in the class: according to the data had no correlation with success (P>0.1). Conclusion. These findings can be used in improvement of educational programs.
