摘要：مقدمه: برنامه آموزش بر بالين با هدف ارتقای سطح آموزش پرستاری طراحی گرديده و فرايند آموزش و يادگيری آن معطوف به دانشجو می‌باشد. با اين همه، کمتر توجهی به بازخورد دانشجويان پرستاری در اين راستا شده است. مطالعه حاضر در بر گيرنده تجارب شخصی و بازخورد دانشجويان پرستاری از نقش مربيان خود در برنامه آموزش بر بالين بوده و هدف از آن تبيين مفهوم «مربی اثربخش» در آموزش بالينی است. روش‌ها: با استفاده از روش نمونه‌گيری مبتنی بر هدف، 12 دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که حداقل يک دوره آموزش بالينی را سپری کرده بودند، انتخاب و با رويکرد پديده‌شناسی مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع‌آوری اطلاعات از مصاحبه عميق استفاده شد. اطلاعات خام با روش کلايزی مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. صحت و استحکام مطالعه از طريق توجه به چهار محور ارزش واقعی، کاربردی بودن، تداوم، و مبتنی بر واقعيت بودن حاصل شد. نتايج: متن مصاحبه‌های استخراج شده مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند و کدهای مفهومی از آن استخراج و سپس کدها به هشت مفهوم اصلی شامل: حضور، مربی در نقش ارزشياب، مربی به عنوان برقرارکننده ارتباط، مربی در نقش ارائه‌دهنده تجارب، عامل ايجاد انگيزش، مربی به عنوان ناظر، مربی به عنوان ناظم و مربی به عنوان حامی دسته‌بندی شدند. نتيجه‌گيری: شرکت‌کنندگان در اين مطالعه در فرايند رشد حرفه‌ای خود، نقش کليدی مربی را در ايجاد محيط کار مناسب يا سالم مورد تأکيد قرار دادند. اين افراد اذعان دارند که مربی می‌تواند با ارائه اطلاعات جديد، حمايت همه جانبه دانشجويان و نيز اعمال کنترل بر عملکرد آنها در يادگيری بالينی، نقش مؤثر و سازنده ايفا کند. شرکت‌کنندگان در مطالعه ضمن تجربه درجاتی از وابستگی، ضرورت وجود يک محيط امن برای فراهم‌ساختن فرصت‌های يادگيری برای دانشجو و ايفای نقش مؤثر توسط مربی برای دروندادهای متناسب با نيازهای دانشجويان پرستاری را مورد تأکيد قرار دادند.
其他摘要：Introduction: Clinical education program was designed to promote nursing education which its processes are mainly aimed at students. Despite all of this, less attention has been paid to students' feedback in this process. This study focused on nursing students' personal experiences about instructors' roles in clinical education program and intended to clarify the concept of "effective instructor" in clinical education. Methods: Using purposeful sampling method, 12 nursing students of Isfahan University of Medical Sciences, who had passed at least one clinical education course, were selected and studied through phenomenological approach. Data was gathered through in-depth interview. Raw data was analyzed using Colaizzi method. The validity and reliability of the study was acquired through considering four elements of factual value, applicability, consistency and neutrality. Results: The interview texts were analyzed and the codes were extracted. Then, the codes were categorized into eight major concepts of presence, instructor as evaluator, instructor as communicator, instructor as experience provider, instructor as motivator, instructor as supervisor, instructor as moderator, and instructor as supporter. Conclusion: Participants in this study emphasized the instructor's key role in forming an appropriate or safe working environment. They revealed that the instructor can play an effective and useful role in clinical learning by providing new information, supporting the students thoroughly, and supervising their performance. In addition to experiencing some levels of dependence, participants accentuated the necessity for establishing a safe environment in order to provide learning opportunities for students. They also confirmed effective role playing by the teacher as an appropriate input for nursing students' needs.
