摘要：مقدمه: دستيار به عنوان يکی از افراد توانمند آموزشی می‌تواند از هر فرصتی برای آموزش کارورزان و دانشجويان استفاده کند. هدف از اين مطالعه، تعيين نظرات کارورزان در مورد وضعيت آموزش دستياران به آنها بود. روش‌ها: در يک مطالعه توصيفی- مقطعی در بيمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، تعداد 54 کارورز در 6 ماهه آخر دوره پزشکی بطور تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع‌آوری اطلاعات با پرسشنامه‌های محقق‌ساخته بود که کارورزان آن را به صورت خودايفا تکميل می‌کردند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS به صورت جدول فراوانی، ميانگين وانحراف معيار مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: ميانگين و انحراف معيار نمره نظرات کاروزان در مورد آموزش دستياران به آنها به تفکيک در حيطه‌های دانش 9/102/58، عملکرد 5/1266، ويژگی‌های فردی 3/137/50، مفيدترين عرصه آموزش 1764، فرايند آموزش 8/1445 و توانمندی‌ها و مسؤوليت آموزشی 138/56 برمبنای نمره 100 به دست آمد. به نظر 4/70 درصد کارورزان، دستياران سال اول انگيزه بيشتری برای آموزش دارند. درمانگاه و اورژانس شرايط مناسب‌تری برای آموزش توسط دستياران است ولی دستياران وقت کمی برای آموزش صرف می‌کنند. حجم کار بالای کارورزان و هدفمند و برنامه‌دار نبودن فرايند آموزش دستياران از مشکلات مطرح شده آنان است. نتيجه‌گيری: نمرات ارائه شده کاروزان به وضعيت آموزش دستياران به آنها، در حد متوسط بود. نقش آموزشی دستياران در بخش‌های مختلف متفاوت و بيانگر آن است که آنان بهتر از شرايط فعلی می‌توانند در امر آموزش سهيم باشند. ارائه کارگاه‌های آموزش روش تدريس به دستياران و بررسی موانع آموزش مفيد خواهد بود.
其他摘要：Introduction: Resident as a capable educational resource can make use of every opportunity for training interns and students. The aim of this study was to determine the interns' viewpoints toward the stَAuts of their training by residents. Methods: In a descriptive cross-sectional study in educational hospitals of Isfahan University of Medical Sciences, 54 interns spending the last 6 months of their medical training were selected through simple random sampling. Data was gathered using a researcher-made questionnaire which was filled by interns in self-administered manner. Data was analyzed by SPSS software using frequency distribution, mean, and standard deviation. Results: Mean and standard deviation of interns' viewpoints toward the training by residents in areas of knowledge, practice, individual characteristics, the most useful educational field, the process of education, and educational capabilities and responsibilities were 58.2±10.9, 66±12.5, 50.7±13.3, 64±17, 45±14.8, and 56.8±13 out of 100, respectively. Based on 70.4 percent of interns, first year residents were more motivated for training. According to interns, clinic and emergency ward were more suitable environments for training by residents while residents spent a little time on training. Interns' work load and lack of purpose and planning in residents' training were among problems mentioned by interns. Conclusion: The scores that interns gave to the stَAuts of training by residents were in average level. The educational role of residents varies in different wards and shows that they can make better contributions to education. Holding workshops on teaching methods for residents and investigating the existing barriers for education are recommended.
