摘要：مقدمه: ارزشيابی توانمندی‌های دانش‌آموختگان می‌تواند بازتاب مناسبی از عملکرد برنامه آموزش پزشکی را فراهم کند و منجر به بهبود آن شود. هدف از انجام اين مطالعه، سنجش توانمندی‌های عمومی دانشجويان سال آخر پزشکی از ديدگاه خودشان بود. روش‌ها: در اين پژوهش توصيفی- ارزشيابی، 71 نفر دانشجوی در حال دانش‌آموختگی دانشگاه علوم پزشکی شيراز، خود را بر اساس يک فرم ارزشيابی 101 موردی، با مقياس ليکرت، در 17 صلاحيت عمومی پزشکی مورد ارزشيابی قرار دادند. با محاسبه ميانگين رتبه‌های داده شده به مجموع موارد مربوط به هر يک از قابليت‌ها، نمره آنها در هر قابليت تعيين گرديد. نتايج: دانش‌آموختگان پزشکی اين دانشگاه در تمامی صلاحيت‌ها از ميانگين رتبه‌ای بيش از 5/3 برخوردار بودند. بالاترين ميانگين رتبه‌ها به صلاحيت‌های معرفی بيمار (75/0=SD، 94/4=X)، پروسيجرهای پايه (47/0=SD، 83/4=X)، تفسير آزمايشات (53/0=SD، 69/4=X) و تصميم‌گيری تشخيصی (66/0=SD، 69/4=X)، و پايين‌ترين رتبه‌ها به پزشکی سالمندی (86/0=SD، 56/3=X)، تغذيه (84/0=SD، 56/3=X)، مديريت مراقبت‌ها (80/0=SD، 73/3=X) و پروسيجرهای پيشرفته (75/0=SD، 02/4=X) اختصاص داشت. نتيجه‌گيری: تأکيد برنامه آموزش پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شيراز بر بيمار نسبت به جامعه بيشتر است و بنابراين، تقويت قابليت‌های پزشکی مورد نياز جامعه، نظير پزشکی سالمندی، تغذيه، مديريت مراقبت‌ها و پروسيجرهای پيشرفته مستلزم توجه بيشتری در طول برنامه تحصيلی و برنامه‌های آموزش مداوم است. تقويت هر يک از قابليت‌های فوق می‌تواند موجب بهبود کيفيت ارائه خدمات مراقبتی در جامعه شود
其他摘要：Introduction: Evaluating graduates' proficiencies can provide a helpful reflection of medical education performance and lead to its improvement. The aim of this study was to assess general competencies of final year medical students from their own viewpoints. Methods: In this descriptive–evaluative study, 71 graduating students of Shiraz University of Medical Sciences evaluated themselves based on a 101 item evaluation form with Likert scale, in 17 general medical competencies. Calculating the mean scores given to the items related to each competency, their score in each competency was determined. Results: Medical graduates of this university had the mean scores of more than 3.5 for each competency. The highest scores belonged to the competencies including case presentation (4.94±0.75), basic procedures (4.83±0.47), tests interpretation (4.69±0.53), and diagnostic decision-making (4.69±0.66). The lowest scores belonged to geriatrics (3.56±0.75), nutrition (3.56±0.84), practice management (3.73±0.80), and advanced procedures (4.02±0.75), respectively. Conclusion: The medical education program in Shiraz University of Medical Sciences is more patient-centered rather than community oriented. Therefore, improving the competencies needed by the society such as geriatrics, nutrition, practice management, and advanced procedures requires more attention in the educational programs as well as continuing medical education. Improving these competencies can result in a better care delivery by general practitioners in the community.
关键词：خودارزشيابی; دانشجوی پزشکی; صلاحيت‌های محوری; صلاحيت‌های عمومی; دوره بالينی.
其他关键词：Self-evaluation; Medical student; Essential competencies; General competencies; Clinical course.
