摘要：مقدمه: با روش‌های آموزش سنتی احيای قلبی- ريوی برای دانشجويان پزشکی، اهداف آموزشی CPR (Cardio Pulmonary Resuscitation) به خوبی تأمين نمی‌شود. هدف اين مطالعه، ارائه روش جديد آموزش CPR به دانشجويان پزشکی و مقايسه تأثير اين روش جديد بر دانش و مهارت دانشجويان پزشکی با روش آموزشی مرسوم بود. روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربی، 40 نفر از دانشجويان پزشکی سال چهارم به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تخصيص داده شدند. سپس گروه شاهد، روش مرسوم آموزشی را گذراند و گروه تجربی نيز در کارگاه آموزشی سه روزه (روزاول: کلاس تئوری، روز دوم: کارگروهی و تمرين عملی روی مولاژ، و روز سوم: مواجهه با محيط واقعی) شرکت کردند. آزمون دانش و مهارت قبل و بعد از گذراندن کارگاه انجام شد. سپس ميانگين نمرات با آزمون t مستقل و t زوج مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج: مقايسه ميانگين نمرات پيش‌آزمون و پس‌آزمون در دو حيطه دانش و مهارت در دو گروه اختلاف معنی‌دار داشت. ميانگين اختلاف نمرات پيش‌آزمون و پس‌آزمون دو گروه در آزمون‌های عملی و تئوری نيز مورد مقايسه قرار گرفت که اختلاف آماری معنی‌داری را نشان داد. نتيجه‌گيری: با توجه به بالاتر بودن اختلاف ميانگين نمرات گروه مداخله، به نظر می‌رسد مداخله آموزشی باعث ارتقای سطح دانش و مهارت دانشجويان پزشکی در زمينه CPR شده است. ازعلل آن می‌توان به رعايت توالی کلاس‌های تئوری و عملی، اختصاص زمان بيشتر برای تمرين عملی، مواجهه با محيط واقعی وآموزش به صورت کارگروهی و مشارکت فعال دانشجويان اشاره کرد.
其他摘要：Introduction: Educational goals of CPR (CardioPulmonary Resuscitation) training are not fully achieved by traditional methods. The aim of this study was to present a new method for teaching CPR to medical students and also to compare the effect of this new method on knowledge and skills of medical students with current CPR training method. Methods: In this quasi-experimental study, Forty 4th year medical students were divided into two experiment and control groups randomly. The control group passed the current method of CPR training and the experiment group participated in a 3 day workshop (first day: theoretical session, second day: group work and practice on model, third day: confrontation to real environment). The test for assessing knowledge and skills was held before and after the workshop. Then the mean scores were compared using independent t-test and paired t-test Results: Comparing the mean scores of pre-test and post-test showed a significant difference in both knowledge and skills of the experiment group. The mean of the difference between pre-test and post-test scores of the two groups in theoretical and practical exams were also compared which revealed a significant difference Results: Considering the higher mean of difference between pre and post tests in the experiment group, it seems that educational intervention enhanced the knowledge and proficiency of medical students in performing CPR. Some reasons could be successive theoretical and practical sessions, devoting much more time to practice, confrontation with real environment, and education through group work.
