摘要：مقدمه: بازانديشی به عنوان يک راهبرد آموزشی مؤثر مورد تأکيد پژوهشگران قرار گرفته است اما تحقيقات کيفی اندکی در مورد نتايج حاصل از بکارگيری آن وجود دارد. اين پژوهش برای پاسخ‌گويی به اين سؤال که مکانيزم‌های تأثير بازانديشی بر تجارب بالينی چيست؟ انجام شد. روش‌ها: اين پژوهش کيفی به روش گراندد تئوری انجام شده، گروه هدف 20 نفر از دانشجويان سال چهارم پرستاری با تجربه 10 هفته برنامه بازانديشی بودند. به دانشجويان يک راهنما در مورد نحوه انجام بازانديشی داده و از آنان خواسته شد تا تفکرات خود را پيرامون تجارب به دست آمده از محيط بالينی در ژورنال‌های شخصی خود، که به صورت هفتگی به پژوهشگر تحويل داده می‌شد، بنويسند. سپس به آنها بر اساس مقياس سطوح بازانديشی و راهبردهای تفکر در پرستاری، بازخورد مناسب داده می‌شد. در پايان مدت مذکور، دانشجويان در دو گروه 10 نفره در مصاحبه گروه متمرکز شرکت نمودند. مطالب نسخه‌برداری شده به روش کيفی تحليل شد و کدگذاری آن طی سه مرحله انجام و داده‌ها طبقه‌بندی و نام‌گذاری گرديد. نام‌های طبقه‌بندی، درون‌مايه‌های به دست آمده از اين پژوهش است. نتايج: يافته‌ها نشان داد که فرايند تأثير بازانديشی بر تجارب بالينی در 5 حيطه مراقبت، تفکر، تلفيق نظريه و عمل، مکانيزم‌های خودتنظيمی و انگيزش پديدار می‌شود. نتيجه‌گيری: تجارب دانشجويان از برنامه بازانديشی نشان می‌هد که بازانديشی موجب رويکرد کلی‌نگر به بيمار، تأثيرگذاری بر تفکر، پيوند نظريه و عمل و تقويت مکانيزم‌های خودتنظيمی و انگيزش می‌شود. متغير انگيزش به عنوان متغير مرکزی بر تمامی چهار درون‌مايه ديگر تأثير گذاشته و از آنها تأثير می‌پذيرد. عنصر انگيزش به عنوان متغير مرکزی می‌تواند به عناصر اين چرخه اضافه شود. تلفيق بازانديشی در برنامه‌های پرستاری قابل توصيه است
其他摘要：Introduction: Reflective thinking has been emphasized as an effective educational strategy by many researchers but there are few qualitative researches regarding the results of its application. This research was conducted to find out the mechanisms by which reflection on practice affects clinical experiences. Methods: This qualitative study was performed as grounded theory. The participants were twenty 4th year nursing students having 10 weeks experience of reflective thinking program. A guide on reflective thinking was given to students who were asked to write their thoughts about experiences obtained in clinical environment in their personal journals and give them to the researcher on a weekly base. Then, they received an appropriate feedback based on the scales of reflective thinking levels and thinking strategies in nursing. At the end of the mentioned time, students participated in focus group interviews in two groups of ten. Transcripts were analyzed through qualitative method and were coded in three stages during which the data were categorized and named. The names of categories are the themes of this study. Results: Findings demonstrated that the process of reflective thinking influencing clinical experience emerges in 5 domains of caring, thinking, theory and practice integration, self-regulatory mechanisms and motivation. Conclusion: Students’ experiences in reflective thinking show that reflective thinking leads to having holistic approach toward patients, affecting thinking, integrating theory and practice, and improving self-regulatory mechanisms and motivation. Motivation variable as a central variable influences 4 other themes and is also affected by them. The element of motivation could be added to this cycle as a central variable. Integrating reflective thinking in nursing programs is recommended.
关键词：دانشگاه بازانديشی; تفکر; پرستاری; يادگيری; آموزش بالينی.
