摘要：مقدمه: آموزش بالينی فرايند پيچيده‌ای است که تحت تأثير عوامل و متغيرهای زيادی قرار می‌گيرد. هدف اين پژوهش، تعيين عوامل تنش‌زای آموزش بالينی از ديدگاه دانشجويان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر بود. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفی- مقطعی، تعداد 334 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه محقق‌ساخته بود. پرسشنامه از دو بخش ويژگی‌های فردی و 60 سؤال پيرامون عوامل تنش‌زای آموزش بالينی در پنچ حيطه تشکيل شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و به صورت توزيع فراوانی، ميانگين و انحراف معيار و با آزمون‌های مجذور کای و آناليز واريانس تجزيه و تحليل شدند. نتايج: حيطه‌های تجارب تحقيرآميز، محيط آموزشی، تجربيات بالينی، احساسات ناخوشايند، و ارتباط بين فردی به ترتيب از درجه تنش‌زايی بالايی برخوردار بودند. بيشترين عوامل تنش‌زا به ترتيب شامل: تذکر استاد در حضور پرسنل و پزشکان، عدم وجود امکانات رفاهی در بخش، مشاهده زجرکشيدن بيماران بدحال، نگرانی از انتقال بيماری واگيردار، و عدم حمايت استاد از دانشجو بود. نتيجه‌گيری: دانشجويان علوم پزشکی در معرض عوامل تنش‌زای متعددی قرار دارند. ايجاد يک سيستم حمايتی در طول سال اول تحصيلی و بهبود آن در تمام طول دوره آموزش بالينی برای مهارت‌های مقابله‌ای مؤثر ضروری به نظر می‌رسد.
其他摘要：Introduction: Clinical education is a complicated process which is affected by several factors and variables. Thus the aim of this study was to determine the stressing factors in clinical education from the viewpoints of students of Boushehr University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive cross-sectional study, 334 students of Boushehr University of Medical Sciences were selected thorough census. The data gathering tool was a researcher-made questionnaire. This question-naire consisted of two parts of demographic data and 60 questions about stressing factors in clinical educa-tion in five areas. Data was analyzed by SPSS software using frequency distribution, mean, standard devia-tion, and Chi², variance analysis test. Results: The humiliating experiences, educational environment, clinical experiences, unpleasant emotions, and interpersonal relationships areas were high stressing factors respectively. The most stressing factors were as teachers' notification in front of personnel and physicians, lack of facilities in ward, watching patients suffering from pain, solicitude about contagious disease transmission, and lack of teacher support respectively. Conclusion: Medical students are exposed to a variety of stressor factors. Thus establishing a supportive system during the first academic year and improving it throughout clinical education is necessary to equip medical students with effective coping skills.
关键词：تنش; آموزش بالينی; دانشجويان علوم پزشکی; ديدگاه.
