摘要：مقدمه: علی‌رغم پذيرش جهانی آموزش مبتنی بر دستاورد، مستندات تحقيقی در مورد اثر آن بر صلاحيت بالينی دانشجويان پرستاری (مهارت‌های شناختی و رفتاری) بسيار اندک است. هدف از اين مطالعه بررسی تأثير آموزش مبتنی بر دستاورد در مقايسه با آموزش سنتی بر صلاحيت بالينی دانشجويان پرستاری بود. روش‌ها: در يک مطالعه نيمه تجربی با طرح دو گروهی پيش‌آزمون- پس‌آزمون، 26 دانشجوی پرستاری به صورت سرشماری انتخاب و به صورت تصادفی ساده به دو گروه کنترل و دو گروه تجربی تقسيم شدند. هر گروه شامل 6 تا 7 نفر بود. پس از اجرای پيش‌آزمون مهارت‌های شناختی، دانشجويان گروه‌های کنترل با روش سنتی و دانشجويان گروه‌های تجربی با روش آموزش مبتنی بر دستاورد به مدت 9 روز تحت آموزش بالينی قرار گرفتند. مهارت‌های شناختی دانشجويان با پس‌آزمون و مهارت‌های رفتاری با چک‌ليست مورد مشاهده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های ويلکاکسون، من‌ويتنی و دقيق فيشر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: آموزش مبتنی بر دستاورد در ارتقای مهارت‌های شناختی و رفتاری دانشجويان مؤثر بود. ميانگين مهارت‌های شناختی گروه تجربی در پس‌آزمون و همچنين مهارت‌های رفتاری آنها، در تمامی موارد و در کل بطور معنی‌دار از گروه کنترل بيشتر و نيز صلاحيت بالينی دانشجويان گروه تجربی بطور معنی‌دار از گروه کنترل بيشتر بود. نتيجه‌گيری: روش آموزش مبتنی بر دستاورد بيش از روش سنتی منجر به ارتقای صلاحيت دانشجويان پرستاری می‌گردد. پيشنهاد می‌شود از اين روش در آموزش بالينی بيشتر استفاده گردد.
其他摘要：Introduction: Despite global acceptance of outcome-based education, few investigations are available about its effects on clinical competencies (cognitive and behavioral skills) of nursing students. The aim of this study was to investigate the effect of outcome-based education on clinical competencies of nursing students compared to traditional education. Methods: In this quasi-experimental study using two groups design with pre and post-tests, 26 nursing students were selected through census and divided randomly into two control and experiment groups. Each group included 6 to 7 persons. After completing the pre-test of cognitive skills, the control group received clinical education through traditional method and the experiment group through outcome-based education, for 9 days. Then, students' cognitive skills were measured by post-test and their behavioral skills were observed via checklist. Data was analyzed by SPSS software using Wilcoxon, Mann Whitney, and Fisher exact tests. Results: Outcome-based education was effective in promoting students' cognitive and behavioral skills. The mean of cognitive and behavioral skills of the experiment group in post-test were significantly higher than that of the control group in all cases and in total. Also, students' clinical competency in the experiment group was significantly higher than control group. Conclusion: Outcome-based education leads to developing nursing students' competencies more than traditional method. It is recommended to employ this method more in clinical education.
关键词：آموزش پرستاری; آموزش بالينی; آموزش مبتنی بر دستاورد; صلاحيت بالينی; دانشجويان پرستاری
