摘要：مقدمه: ارتباط نزديک بين شايستگی بالينی و مفهوم کيفيت مراقبت باعث شده است شايستگی بالينی در ارزشيابی دانشجويان رشته‌های آموزشی علوم پزشکی، از جايگاه منجصر به فردی برخوردار باشد. اين مطالعه با هدف بررسی و مقايسه درک خودکارآمدی دانشجويان نسبت به شايستگی بالينی در آغاز و پايان دوره آموزش بالينی و مقايسه آن با ارزيابی مربيان از قابليت‌های بالينی دانشجويان انجام گرفت. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفی- همبستگی و مقطعی است که بر روی کليه دانشجويان رشته‌های فيزيوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی و مددکاری دانشگاه علوم بهزيستی و توان‌بخشی به روش سرشماری به اجرا در آمد. داده‌ها در دو مقطع از برنامه آموزشی يعنی ترم چهارم و ترم هشتم از طريق پرسشنامه محقق‌ساخته جمع‌آوری گرديد. داده‌ها با آزمون‌های آماری t مستقل و آناليز واريانس، تحليل شدند. نتايج: ميانگين نمره درک خودکارآمدی از شايستگی بالينی برای دانشجويان تمام رشته‌ها در محدوده متوسط (100-51) بود. ميانگين نمره درک خودکارآمدی کلی دانشجويان تمامی رشته‌ها در ترم هشتم بطور معنی‌داری بيشتر از ترم چهارم بود. ضريب همبستگی بين ارزيابی مربيان و درک خودکارآمدی بالينی دانشجويان در حد 04/0=r و غير معنی‌داربود. نتيجه‌گيری: خود ارزيابی دانشجويان نسبت به شايستگی بالينی می‌تواند اطلاعات ارزشمند و مکملی را در ارزشيابی دانشجويان علوم پزشکی فراهم آورد. تنظيم اهداف آموزشی متناسب با نياز دانشجويان و هماهنگ با نظر اساتيد و اتخاذ راهبردهای کيفی ارزشيابی آموزشی با تأکيد بر درک خودکارآمدی دانشجويان می‌تواند منجر به ارتقای کيفی فرايندهای آموزشی دانشگاهی گردد.
其他摘要：Introduction: Due to the close association between clinical competency and the quality of care concept, clinical competency has a special place in evaluating medical sciences students. This study was performed to investigate perceived clinical self-efficacy among students at the beginning and end of clinical education course and compare it to teachers' evaluation of students’ clinical competencies. Methods: This descriptive correlational cross-sectional study performed on all students of physiotherapy (PT), occupational therapy (OT), speech therapy (ST), and social working (SW) in Social Welfare and Rehabilitation Sciences University. Data was gathered using a researcher made questionnaire distributed at two points, once at the 4th semester and once again at the 8th semester. Data was analyzed using independent t-test and variance analysis. Results: The mean of perceived clinical self-efficacy was in the range of 51-100 for students of all disciplines. The mean score of overall perceived self-efficacy of all students in all disciplines was significantly higher in the 8th semester compared to that of the 4th semester. The correlation coefficient between teachers' evaluation and students' perception from their own clinical self-efficacy was insignificant (r=0.04). Conclusion: Students' self-evaluation of clinical competency could provide valuable and complementary information for evaluating medical sciences students. Setting educational objectives according to students' needs and faculty members’ viewpoints as well as adopting qualitative strategies for educational evaluation and emphasizing on self-efficacy perception in students, may lead to qualitative improvement of educational procedures.
