摘要：مقدمه: تدريس به شيوه بحث گروهی يکی از روش های آموزشی دانشجو محور است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه تاثير تدريس به روش سخنرانی و بحث گروهی بر مهارت های ارتباط با بيمار دانشجويان پرستاری در سال 1387 انجام شده است. روش ها: يک مطالعه نيمه تجربی که با شرکت 57 نفر از دانشجويان پرستاری ترم اول( 29 نفر) و سوم(28 نفر) دانشکده پرستاری و مامايی اراک در سال 87، انجام شد. هر يک از کلاس ها به دو گروه تجربی و شاهد تقسيم شدند و در هر کدام از کلاس ها 2 واحد از دروس داخلی جراحی مربوطه با دو شيوه سخنرانی(گروه شاهد) و بحث گروهی(گروه تجربی) تدريس شد. مهارت ارتباط با بيمار دانشجويان هر دو گروه قبل از شروع تدريس و يک بار ديگر پس از اتمام تدريس با استفاده از يک پرسشنامه 35 عبارتی با مقياس 5 درجه-ای ليکرت سنجيده شد و با يکديگر مقايسه گرديد. نتايج: ميانگين نمره مهارت ارتباط با بيمار قبل و بعد از تدريس در گروه سخنرانی( به ترتيب برابر با 1/85 و 56/85) اختلاف معنا داری نداشت؛ اما ميانگين نمره مهارت قبل و بعد از تدريس در گروه بحث گروهی(به ترتيب با 7/84 و 33/91) به طور معنا داری افزايش يافته بود (05/0p<). همچنين نمره مهارت های ارتباطی دو گروه قبل از تدريس با هم تفاوتی نداشتد، ولی نمره مهارت های ارتباطی دانشجويان در گروه تجربی بعد از تدريس بالاتر از گروه شاهد بود. بحث: در کل نتايج اين تحقيق نشان داد که روش بحث گروهی در تدريس کمک می کند تا مهارت های ارتباطی دانشجويان پرستاری(حيطه های مهارت های تعاملی و پيگيری در مورد مشکل) در محيط بالين بهتر گردد. پيشنهاد می شود تا با استفاده از روش های فعال آموزشی و افزايش مشارکت دانشجويان در بحث و مناظره، فرصتی برای افزايش مهارت های ارتباطی آنان فراهم شود.
其他摘要：Introduction: Teaching through group discussion is one of the student-oriented (centered) instructional methods. This study was performed to compare the effect of teaching through lecture and group discussion on nursing students' communication skills with patients in year 2008. Methods: This was a quasi experimental study performed on a population of 57 students of first (n=29) and third semester (n=28) of school of nursing and midwifery in year 2008. Students of each semester were divided into two groups of experiment and control. Two modules of medical surgical courses were taught to the students through lecture (for control group) and group discussion (experiment group). Students' skills of communication with patients in both groups were assessed once before instruction and once again after that. Data derived from two groups was compared and students' skills of communication were inscribed using a questionnaire containing 35 phrases in Likert's original 5-point scale. Results: Mean scores of skill of communication with patients before and after instruction were as 85.1 and 85.56 respectively in lecture group which demonstrate no significant difference Mean scores of skill of communication with patients before and after instruction were as 84.7 and 91.33 respectively in group discussion cluster which revealed a significant improvement (p<0.05). The score of students' communication skills in two groups were similar before the instruction but students' communication skills were significantly higher in experiment group after the instruction. Conclusion: The results of this study showed that employing group discussion method helps to the development of nursing students' communication skills (areas of interactional skills and pursuing problems). Employing active educational methods and increasing students' involvement in discussions and contestations provides them with an opportunity to develop their communicational skills.
关键词：مهارت‌های ارتباطی; بيمار; دانشجوی پرستاری; بحث گروهی; روش تدريس; سخنرانی
其他关键词：Communication skills; Patient; Nursing student; Group discussion; Instructional method; Lecture
