مقدمه: استفاده از «بيمار استاندارد» در امر آموزش مهارت گرفتن شرححال میتواند فرصتی برای دانشجويان فراهم کند تا نحوه برخورد اوليه با بيمار را فرا گيرند. بيمار استاندارد فردی است که میآموزد تا چگونه نقش يک بيمار را بازی کند. هدف اين تحقيق بررسی تاثير استفاده از بيمار استاندارد بر ارتقای مهارت گرفتن شرح حال دانشجويان دوره مقدمات پزشکی بالينی (سال سوم پزشکی) میباشد.
روشها: در يک مطالعه نيمه تجربی، 95 نفر از دانشجويان دوره مقدمات بالينی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در نيمسال تحصيلي 87-1386 به دو گروه تقسيم شدند. گروه شاهد جلسه آموزش گرفتن شرححال را به صورت سخنراني و گروه تجربی اين جلسه را با استفاده از بيمار استاندارد گذراندند. در پايان دوره در طی يک آزمون بالينی ساختارمند عينی، مهارت گرفتن شرح حال دو گروه مورد ارزيابی قرار گرفت و ميانگين نمرات دو گروه با يکديگر مقايسه شد. همچنين نظر دانشجويان در مورد دو روش با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته پايا و روا بررسی گرديد.
نتايج: اگر چه در مقايسه دو گروه از نظر مهارت گرفتن شرححال، تفاوت معناداری در هر يک از سوالات چک ليست مشاهده نشد، ولی نمره کل گروه تجربی به طور معناداری (004/0>P) ميانگين بالاتری نسبت به گروه شاهد کسب نمود (349/1±03/7 در مقايسه با 473/1±8/5). اکثر دانشجويان (5/86 درصد)، استفاده از بيمار استاندارد را روش بهتري نسبت به سخنرانی میدانستند.
نتيجهگيری: بيمار استاندارد موقعيت مناسبی را برای دانشجويان پزشکی تازه وارد فراهم میآورد تا بتوانند مهارتهای گرفتن شرح حال و ارتباط با بيمار را به صورت تجربی فرا گيرند. پيشنهاد میگردد از بيمار استاندارد نه تنها در آموزش گرفتن شرححال، بلکه در آموزش معاينه فيزيکی هم استفاده شود