摘要：راهنمای آموزشی - درمانی برای ارزيابی ميزان رعايت استانداردهای پايه مراقبت‌های بيهوشی در جراحي محمدرضا صفوی، حسين محجوبی پور، علی محمد زاده، عظيم هنرمند٭ چکيده مقدمه: رعايت استانداردهای بيهوشی از ضروريات بوده و لازم است قبل، حين و در خاتمه روند بيهوش کردن بيماران وضعيت موجود طبق چکليست استانداردی ارزيابی شود و در صورت وجود مشکل، راه حل منطقی ارائه گردد. هدف اين مطالعه طراحی چکليست ارزيابی ميزان رعايت استانداردهای بيهوشی و بررسی وضع موجود مراعات استانداردها توسط متخصصين و رزيدنت‌های بيهوشی در بيمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی گيلان می‌باشد. روشها: ابتدا مراحل مختلف فرآيند بيهوش کردن بيمار از هنگام ورود به اتاق عمل تا زمان خروج وی مشخص گرديد. در هر مرحله استانداردها بر اساس کتاب‌های معتبر و نظريه‌های اصلاحی اخذ شده از اساتيد بيهوشی و با توجه به شرايط موجود بيمارستان‌های دانشگاه مربوطه تدوين و چکليست آن استخراج گرديد. فعاليت متخصصين و رزيدنت‌های بيهوشی (20 نفر) بر اساس چکليست فوق به صورت غير محسوس در طی 6 ماه مشاهده و ارزيابی شد. داده‌ها با محاسبه توزيع فراوانی تحليل گرديد. نتايج: بيشترين موارد عدم رعايت استاندارد به ترتيب نزولی مربوط بودند به: آماده‌سازی اتاق عمل (5/52 درصد)، قبل از انتوباسيون (2/42 درصد)، قبل از اکستوباسيون (40 درصد)، حين بيهوشی (5/34 درصد)، ترخيص از ريکاوری (3/33 درصد)، بعد از انتوباسيون (7/27 درصد)، قبل از ريکاوری (2/27 درصد)، حين ريکاوری (1/17 درصد)، هنگام انتوباسيون (8/13 درصد)، هنگام ورود بيمار به ريکاوری (3/11 درصد)، تحويل بيمار به ريکاوری(10 درصد)، موقع اکستوباسيون (9 درصد)، بعد از اکستوباسيون (0 درصد). نتيجه‌گيری: ضرورت داشتن چکليست و بکارگيری آن در زمان بيهوش کردن بيماران در اتاق عمل برای حفاظت بيمار از خطرات با اين مطالعه مشخص و نقاط ضعف عملکرد کنونی مشخص گرديد. بر اساس نتايج مطالعه حاضر می‌توان مداخلات آموزشی و مديريتی برای بهبود مراعات استانداردها را طراحی نمود. کليد واژه‌ها: بيهوشی، استانداردهای بيهوشی، مراقبت بعد از بيهوشی، راهنمای آموزشی، درمانی، ارزيابي مجله ايرانی آموزش در علوم پزشکی /زمستان 1389؛ 10(4): 357 تا 363 مقدمه فرايند بيهوش کردن بيمار فرآيندی پيچيده و مشتمل بر هزاران ريز فرايند است. از بدو ورود بيمار به بيمارستان جهت عمل جراحی، ابتدا ويزيت بيمار، اخذ شرح حال، معاينه فيزيکی دقيق، آزمايشات لازم و مشاوره با پزشکان متخصص ديگر (در صورت نياز) توسط رزيدنت و يا متخصص بيهوشی انجام می‌شود. پس از ورود به اتاق عمل، بيمار مجددا مورد ارزيابی اوليه قرار می‌گيرد و مراحلی همچون لوله‌گذاری داخل تراشه، حفظ و نگهداری بيهوشی (جهت عمل جراحی)، خارج کردن لوله تراشه، انتقال بيمار به بخش ريکاوری و سپس انتقال بيمار از ريکاوری به بخش مربوطه انجام می‌گيرد. مرگ و مير در افراد سالم تحت بيهوشی عمومی با امکانات کامل از نظر مانيتورينگ٬ تجهيزات و ابزاری که ايمنی بيهوشی را در تمامی مراحل تأمين می‌کند نيز وجود دارد(1تا3). به نظر می‌رسد با توجه به کميت و کيفيت ابزار و مانيتورينگ‌های بيهوشی در کشور ما٬ رعايت اين استانداردها شديدا متفاوت با استانداردهای جهانی باشد. تحقيقات نشان می‌دهد آگاه نبودن از فقدان وسايل لازم در اتاق عمل، و کنترل نکردن دستگاه بيهوشی قبل از شروع کار باعث 22 درصد از رويدادهای بحرانی حين بيهوشی می‌گرد(4و5). در سال 1986 انجمن متخصصين بيهوشی آمريکا و انجمن دارو و غذای امريکا به ضرورت وجود چکليست در هنگام بيهوش کردن بيماران اشاره کردند(6تا9). مطالعه کوپر (Cooper) نشان داد استفاده از چکليست در بيهوشی می تواند خطاهای اتاق عمل را کاهش دهد(4). کوپر در مطالعه ديگری به اثرات مفيد کاربرد چکليست در قبل و بعد از القای بيهوشی اشاره کرد و نشان داد اين روش می‌تواند حوادث قابل پيشگيری را کاهش دهد(10). لذا با توجه به اهميت رعايت استانداردهای مراقبت بيهوشی در زمانهای قبل، حين و بعد از بيهوشی، مطالعه حاضر با هدف ارزيابی ميزان رعايت استانداردهای بيهوشی حول و حوش عمل جراحی توسط متخصصين و رزيدنت‌های بيهوشی در اتاق عمل‌های مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی گيلان انجام شد، تا ضمن تهيه چکليست مناسب برای ارزيابی عملکرد مراقبت‌ها، به نقاط ضعف و قوت آنها پی برده و با معرفی آن به برنامه‌ريزان آموزشی و درمانی در جهت اصلاح عملکرد گام برداشت. روشها مطالعه حاضر از نوع توصيفی- مقطعی می‌باشد که بعد از اخذ مجوز از کميته پژوهش و اخلاق دانشگاه علوم پزشکی گيلان در اتاق عمل‌های مراکز آموزشی- درمانی آن در مورد 20 نفر از رزيدنت‌ها و متخصصين بيهوشی به منظور ارزيابی ميزان رعايت استانداردهای بيهوشی انجام گرفت. برای تهيه چکليست ابتدا مراحل مختلف بيهوشی از هنگام ورود بيمار به اتاق عمل تا هنگام خروج بيمار از اتاق عمل مشخص گرديد (مراحل 13 گانه). سپس در هر مرحله حداقل مواردی که بايستی با توجه به کتاب‌ها و مقالات مرجع(1و2و4و5و8) انجام شود مشخص و از 15 نفر از متخصصين محترم بيهوشی دانشگاه در مورد آن نظرخواهی شد. متخصصين بيهوشی نظرات اصلاحی خود را با توجه به شرايط موجود و محل کارشان اعلام و نهايتا مجموعه نظريات جمع‌بندی شده و در قالب چکليست به صورت شفاهی و کتبی به رزيدنت‌ها و متخصصين ابلاغ گرديد و قرار شد فعاليت‌های اين افراد در خصوص بيهوش کردن بيماران به صورت غيرمحسوس و در زمان اعلام نشده توسط افراد مختلف ارزيابی شود. لازم به توضيح است که در کليه مراحل انجام مطالعه در صورت عدم رعايت استانداردهای لازم در صورتی که مورد مذکور خطر حياتی برای بيمار نداشت بعد از مشاهده عدم رعايت اين اصول به فرد مورد نظر تذکر داده می‌شد و تلاش می‌شد که موارد رعايت نشده تکرار نگردد. کل افراد مورد مطالعه 20 نفر (10 نفر رزيدنت بيهوشی و 10 نفر متخصص بيهوشی) بودند که به روش آسان و غير تصادفی انتخاب شدند. در اين مطالعه رزيدنت‌های سال اول در شش‌ماهه اول تحصيلی مورد ارزيابی قرار نگرفتند. مجری طرح موظف بود در مراحل مختلف 13گانه بيهوشی بر بالين بيماران، فعاليت‌های انجام شده را توسط چکليست کنترل، و نتايج را ثبت نمايد. مراحل مورد بررسی در چک ليست عبارت بود از: 1- آماده‌سازی اتاق عمل (مثل چک وضعبت تهويه، دمای اتاق، ماشين بيهوشی و...)، 2- کنترل شرايط بيمار در بدو ورود به اتاق عمل (مثل چک انجام ويزيت بيمار قبل از عمل،رزرو خون و...)، 3- ارزيابی کلاس راه هوائی، و وجود وسايل کافی جهت اداره اتاق عمل، 4- شرايط استاندارد در زمان نگهداری بيهوشی (مثل تنظيم درصد گازهای استنشاقی بيهوشی، مونيتورينگ درجه حرارت مرکزی و محيطی و ...)، 5- استانداردها در زمان خروج لوله تراشه (مثل ارزيابی وجود وسايل لازم در زمان اکستوباسيون، تزريق دارو جهت برگرداندن اثر شل کننده‌های نوروماسکولار (Neuromuscular)، 6- شرايط استاندارد در زمان ورود و ترخيص بيمار به ريکاوری (مثل بودن تعداد کافی پرستار در ريکاوری، وجود مونيتورينگ‌های استاندارد در زمان نگهداری بيمار در ريکاوری، وجود شراط قابل قبول جهت بيمار در زمان خروج از ريکاوری و ...)، بود. لازم به توضيح است که چکليست 3 و 5 خود به سه زير مجموعه تقسيم شدند. چکليست شماره 6 نيز به 4 زير مجموعه تقسيم گرديد. بنابراين، کل چکليست در مجموع 13 مرحله را در بر گرفت. در هر بار ارزيابی مراحل 13 گانه برای يک بيمار در نظر گرفته می‌شد و عملکرد رزيدنت يا متخصص بيهوشی مورد مشاهده و بررسی قرار می‌گرفت. برای نمره دهی چکليست، اگر فعاليتی که بايستی انجام گردد انجام نمی‌گرفت، در چکليست علامت خير و موارد انجام شده با علامت بله مشخص شده و چنانچه در اثر انجام نشدن فعاليتی احتمال ايجاد عارضه برای بيمار وجود داشت جهت حفظ موازين اخلاقی به شخص مورد مطالعه برای رفع آن تذکر داده می‌شد، ولی پاسخ خير ثبت می‌گرديد. در بعضی از رديف‌های چکليست مواردی وجود داشت که چند مرحله‌ای بود و اگر فرد مورد مطالعه حتی يکی از آنها را به درستی انجام نمی‌داد پاسخ خير منظور می‌گرديد. بعضی از اقدامات با علامت ستاره مشخص می‌شد که نمايان‌گر فعاليتی بود که ممکن بود در بعضی بيماران نياز به کنترل نداشته باشد. اين مورد از نظر آماری در ثبت نتايج مورد توجه قرار گرفت. بعضی از اقدامات هنگام ارزيابی قابل کنترل نبود، به طوری که پژوهشگر نمی‌توانست متوجه شود که فرد مورد مطالعه آيا به آن دقت داشته يا نه؟ اين موارد از مطالعه حذف شد. بعضی از رديف‌ها فقط جهت اولين بيمار در روز نياز به چک کردن داشت (از جمله کنترل تهويه اتاق عمل)؛ که اين مرحله فقط برای اولين بيمار بررسی می‌شد. با توجه به رعايت نکات فوق، عملکرد متخصصين بيهوشی و رزيدنت‌ها با چک‌ليست‌ها مشخص شد و سرانجام نتايج آن مورد تجزيه و تحليل آماری با نرم‌افزارSPSS-15 قرار گرفت. در آناليز آماری با توجه به اين که قرار بود ميزان رعايت هر کدام از استانداردها در هر چکليست ارزيابی گردد. داده‌ها به صورت توزيع فراوانی ارائه گرديد. نتايج فراوان‌ترين موارد عدم رعايت استانداردها در مراحل مختلف بيهوش کردن بيماران به ترتيب نزولی عبارتند از: آماده‌سازی اتاق عمل (5/52 درصد)، قبل از انتوباسيون (2/42 درصد)، قبل از اکستوباسيون (40 درصد)، حين بيهوشی (5/34 درصد)، ترخيص از ريکاوری (3/33 درصد)، بعد از انتوباسيون (7/27 درصد)، قبل از ريکاوری (2/27 درصد)، حين ريکاوری (1/17 درصد)، هنگام انتوباسيون (8/13 درصد)، ورود بيمار به اتاق عمل (3/11 درصد)، تحويل بيمار به ريکاوری (10 درصد)، و هنگام اکستوباسيون (9 درصد). در 100 درصد موارد استانداردهای بعد از اکستوباسيون مراعات شد. فراوانی اقدامات انجام نگرفته مربوط به آماده‌سازی اتاق عمل به ترتيب شيوع عبارت بودند از: بررسی وضعيت تهويه اتاق عمل (100 درصد)، وضعيت دمای اتاق عمل (100 درصد)، ارتباط دستگاه بيهوشی با سيستم گازی مرکزی (100 درصد)، وضعيت لوله خروجی (اگزوز) دستگاه (100 درصد)، شارژ کپسول اکسيژن (100 درصد)، وضعيت دريچه‌های ورودی و خروجی دستگاه (100 درصد)، تاريخ داروهای کشيده شده در سرنگ (100 درصد)، آگاهی از وجود وسايل و تجهيزات احياء (100 درصد)، اطلاع از موجود بودن نوع سرم مورد نياز بيمار در اتاق عمل (100 درصد)، اطلاع از وضعيت فشار ساکشن (60 درصد)، اطلاع از وجود تيغه‌های متعدد لارنگوسکوپ (60 درصد)، اطلاع از وجود استيلت (60 درصد)، اطلاع از وجود بالش زير سر جهت انتوباسيون بيمار (60 درصد)، اطلاع از وجود ماسک مناسب بيمار (60 درصد)،اطلاع از وجود ماسک حنجره ای (40 درصد)، و اطلاع از وجود پايه سرم مناسب و قابل تنظيم (40 درصد). در بررسی چکليست ورود بيمار به اتاق عمل فراوانی اقدامات انجام نشده به ترتيب شيوع عبارت بودند از: معرفی متخصص بيهوشی به بيمار (75 درصد)، بررسی بيمار از نظر وضعيت تنفسی از جمله سرماخوردگی، سرفه و ... (25 درصد)، و بررسی علايم حياتی بيمار در بدو ورود به اتاق عمل (25 درصد). فراوانی اقدامات انجام نگرفته قبل از انتوباسيون بيمار به ترتيب شيوع عبارت بودند از: بررسی فلکسيون و اکستانسيون سر بيمار (75 درصد)، بررسی فاصله تيرومنتال بيمار (75 درصد)، بررسی فاصله فک بالای بيمار (75 درصد)، تناسب ارتفاع تخت با قد پزشک (75 درصد)، بررسی علائم حياتی بيمار بعد از پريمديکاسيون و قبل از اينداکشن (75 درصد)، قرار دادن بالش مناسب زير سر بيمار (75 درصد)، و اطمينان از ونتيلاسيون خوب بيمار قبل از تزريق داروی شل کننده عضلانی (25 درصد). فراوانی اقدامات انجام نگرفته هنگام انتوباسيون به ترتيب شيوع عبارت بودند از: احتياط لازم جهت عدم تروما به لب پايين بيمار توسط تيغه لارنگوسکوپ (30 درصد)، دقت به بسته بودن چشم در موارد استفاده از داروهای شل کننده و ونتيلاسيون با ماسک (30 درصد)، و آغشته کردن استيلت به ژل (25 درصد). فراوانی اقدامات انجام نگرفته بعد از انتوباسيون به ترتيب شيوع عبارت بودند از: تنظيم ونتيلاتور قبل از وصل کردن بيمار به ونتيلاتور (100 درصد)، سمع ريه بيمار پس از وصل شدن بيمار به ونتيلاتور (75 درصد)، بررسی علائم حياتی بيمار پس از انتوباسيون (60 درصد)، و بستن چشم بيمار (15 درصد). فراوانی اقدامات انجام نگرفته حين بيهوشی به ترتيب شيوع عبارت بودند از: بررسی اتصالات دستگاه بيهوشی به لوله‌تراشه بيمار هر 5 دقيقه (100 درصد)، بررسی دمای بدن بيمار هر 15 دقيقه (100 درصد)، چارت زمان‌بندی جهت تزريق مجدد داروهای بيهوشی، شل‌کننده يا مخدر (75 درصد)، محاسبه قابل قبول حجم خونريزی (25 درصد)، و کاهش دادن تدريجی داروهای بيهوشی در حول و حوش پايان عمل جراحی (25 درصد). فراوانی اقدامات انجام نگرفته قبل از اکستوباسيون به ترتيب شيوع عبارت بودند از: آماده بودن وسايل جهت انتوباسيون مجدد احتمالی (75 درصد)، کاهش دادن تدريجی داروهای بيهوشی (75 درصد)، و دقت به فشار اينتراکرانيال و فشار داخل چشمی بيمار (50 درصد). فراوانی اقدامات انجام نگرفته در اکستوباسيون به ترتيب شيوع عبارت بودند از: اعمال فشار مثبت توسط آمبو حين اکستوباسيون بيمار (40 درصد)، جدا کردن بيمار از ونتيلاتور (25 درصد)، ريورس بيمار (15 درصد)، و دقت به وجود تنفس مؤثر بيمار (10 درصد). در بررسی موارد چکليست بعد از اکستوباسيون، مورد نقصی مشاهده نگرديد. فراوانی اقدامات انجام نگرفته قبل از ورود بيمار به ريکاوری به ترتيب شيوع عبارت بودند از: بررسی وسايل احياء در ريکاوری (50 درصد)، وجود وسايل مناسب از جمله الکتروکارديوگرام، پالس‌اکسی‌متری (50 درصد)، و بررسی وسايل ونتيلاسيون (50 درصد). فراوانی اقدامات انجام نگرفته هنگام تحويل بيمار به ريکاوری شامل پوزيشن لاترال بيمار (60 درصد) بود. اقدامات انجام نگرفته حين ريکاوری به ترتيب مربوط به پوزيشن بيمار به صورت لاترال (60 درصد) و وصل پالس‌اکسی متری به بيمار (35 درصد)بود. هنگام ترخيص، فراوانی اقدامات انجام نشده به ترتيب شيوع عبارت بود از: چک کردن درصد اشباع اکسيژن خون شريانی بيمار بدون استفاده از اکسيژن (100 درصد)، بررسی سطح بلوک حسی در صورت بيهوشی به روش ساب‌اراکنوئيد (65 درصد)، کنترل بيداری کامل بيمار (65 درصد)، توانايی سرفه کردن بيمار (35 درصد)، و توانايی بالا نگه داشتن سر بمدت 5 ثانيه (35 درصد). بحث در اين مطالعه با همراهی متخصصين بيهوشی شهرستان رشت در نشست‌های متعدد به منظور کاهش ريسک بيهوشی برای بيماران چک‌ليستی تهيه شد که با مباحث علمی، استانداردهای تخصصی و شرايط بيمارستان‌های ما سازگار باشد و بتواند در قسمت‌های مختلف فرآيند بيهوشی کمک کند. به نظر می‌رسد اين چکليست توانسته عملکرد مراقبت بيهوشی را به خوبی مورد بررسی قرار داده و نقاط قوت و ضعف را شناسايی نمايد. در مطالعه ما مشخص شد در ارتباط با آماده‌سازی تجهيزات اتاق عمل جمع کل موارد انجام نشده 5/52 درصد بوده است. در مطالعه‌های کوپر و همکاران که در ارتباط با عوارض بيهوشی انجام شد 4 درصد عوارض مربوط به مشکل تجهيزات بود ولی عوارض مربوط به خطاهای انسانی شايع‌تر گزارش شد(4). در مطالعه ديگری برای کاهش خطاهای حين بيهوشی سزارين در قسمت آماده‌سازی اتاق عمل و تجهيزات چکليست تهيه شد و 20 نفر از متخصصين را با آن کنترل کردند. کنترل نکردن ماسک مناسب جهت بيمار 40 درصد بود ولی در مطالعه ما 60 درصد گزارش گرديد. فراوانی عدم کنترل لوله تراشه مناسب 40 درصد بود در صورتی که در مطالعه ما همه 20 نفر (100 درصد) اين مورد را رعايت نمودند. در ارتباط با چسب يا باند جهت فيکس کردن لوله تراشه 85 درصد موارد انجام نشده بود درصورتی که در مطالعه ما همه افراد به اين مورد دقت داشتند. در ارتباط با دسترسی به استيلت 50 درصد آنها به اين مورد دقت نداشتند ولی در مطالعه ما 60 درصد گزارش شد . در ارتباط با کنترل ساکشن درصد موارد انجام نشده 15 درصد بود ولی در مطالعه ما 60 درصد گزارش شد. علت اين تفاوت بين نتايج مطالعه حاضر با مطالعات گذشته را شايد بتوان تفاوت در آموزش کافی و مستمر و نيز نحوه مديريت و نظارت بر حسن اجرای ضوابط دانست(11). مطالعه هاوکينگز (Howkins) مشخص کرد علت 73 درصد از مرگ‌های زنان حامله در حين بيهوشی عمومی در ارتباط با مشکلات راه هوايی بود(12). ولی در مطالعه ما درصد موارد استاندارد انجام نشده قبل، حين و بعد از انتوباسيون به ترتيب 2/42 درصد، 8/13 درصد و7/27 درصد گزارش شد. شايد علت اين تفاوت، مهارت بيشتر متخصصين کشورمان در ارتباط با حفظ راه هوايی دانست. در مطالعه باک (Buck) و همکاران اندازه‌گيری حرارت مرکزی بدن در 93 درصد موارد انجام نشده بود، در حالی که در مطالعه ما در 100 درصد موارد دمای بدن حين بيهوشی اندازه‌گيری شد(13). با توجه به اهميت استانداردهای عملکرد در آموزش و ارزشيابی مهارت‌های حرفه‌ای، پيشنهاد می‌گردد متخصصين بيهوشی بر اساس اهميت احتمال بروز عوارض و ميزان عدم مراعات هر استاندارد، گام‌های بعدی را پيموده و چکليست را کامل‌تر کنند. اين چکليست می‌تواند به صورت دفترچه جيبی در اختيار افراد قرار گيرد يا پوستر آن در اتاق عمل نصب شود و يا به صورت کارت به ماشين بيهوشی الصاق گردد تا تکنسين، رزيدنت و متخصص بيهوشی بتوانند با مطالعه آن در ابتدا و انتهای کار، فعاليت‌های خود را مورد ارزيابی قرار دهند. نتيجه‌گيري اين مطالعه نشان داد قسمت اعظم استانداردهای رعايت نشده مربوط به آماده‌سازی اتاق عمل يعنی مرحله‌ای که ساختار فيزيکی اتاق عمل و تجهيزات مصرفی و غير مصرفی در آن نقش مهمی ايفا می‌کنند است. اين موضوع بيان‌گر قديمی بودن امکانات فيزيکی بيهوشی و عدم تطابق آنها با استانداردهای فعلی می‌باشند. اين مطالعه نقاط ضعف و قوت عملکرد رزيدنت‌ها و تخصيص بيهوشی را در مورد مراقبت‌های حول و حوش بيهوشی نشان داد. پيشنهاد می‌گردد در مورد آموزش و پايش مداوم رعايت اين استانداردها اقدام گردد. آموزش و بکارگيری چکليست در محيط اطاق عمل و بخش، می‌تواند در بهبود وضعيت مفيد باشد. مديران و برنامه‌ريزان آموزشی و بهداشتی توجه بيشتری به تأمين امکانات و تجهيزات مورد نياز گروه بيهوشی داشته و در اين مورد هماهنگی‌های لازم انجام گيرد. مطالعه نيازمند تداوم بيشتر، اصلاح چکليست و انجام مطالعات مداخله‌ای به منظور اصلاح عملکرد می باشد. منابع 1. Miller RD. Miller's Anesthesia. 6th edition. Philadelphia (PA): Elsevier Churchill Livingstone 2005. 2. Reason JT. Human Error. New York: Cambridge University Press 1990. 3.Walker JS, Wilson M. Clinical risk management in anaesthesia. Qual Health Care 1995;4: 115-121. 4. Cooper JB, Newbower RS, Kitz RJ. An analysis of major errors and equipment failures in anesthesia management: considerations for prevention and detection. Anesthesiology 1984; 60(1): 34-42. 5. Cooper JB, Newbower RS, Long CD, McPeek B. Preventable anesthesia mishaps: a study of human factors. Anesthesiology 1978; 49(6): 399-406. 6. March MG, Crowley JJ. An evaluation of anesthesiologists' present checkout methods and the validity of the FDA checklist. Anesthesiology 1991; 75(5): 724-729. 7.Charlton JE. Checklists and patient safety. Anaesthesia 1990; 45(6):425-426. 8. March MG, Crowley JJ. An evaluation of anesthesiologists' present checkout methods and the validity of the FDA checklist. Anesthesiology 1991;75(5):724-729. 9.Olympio MA, Goldstein MM, Mathes DD. Instructional review improves performance of anesthesia apparatus checkout procedures. Anesth Analg 1996;83:618-622. 10. Cooper JB, Cullen DJ, Eichhorn JH, Philip JH, Holzman RS. Administrative guidelines for response to an adverse anesthesia event. The Risk Management Committee of the Harvard Medical School's Department of Anaesthesia. J Clin Anesth 1993; 5(1): 79-84. 11. Johnson RV, Lyons GR, Wilson RC, Robinson AP. Training in obstetric general anaesthesia: a vanishing art? Anaesthesia 2000; 55(2):179-183. 12. Hawkins SL, Gibbs CP, Orleans M, Martin-Salvaj G, Beaty B. Obstetric Anesthesia work force survey, 1981 versus 1992. Anesthesiology 1997; 87(1): 135-143. 13. Buck N, Devlin HB, Lunn JN. Report of the Confidential Enquiry into Perioperative Deaths . London: Nuffield Provincial Hospitals Trust and the King's Fund for Hospitals, 1987. Education and Treatment Guideline for Evaluation of Applying Basic Standards of Anesthesia Care in Surgery Mohammadreza Safavi1, Hossein Mahjobipor2, ali Mohammadzadeh3, Azim Honarmand4 Abstract Introduction: Applying basic standards of anesthesia care is crucial. Patients’ status should be evaluated based on a standard checklist. In case of mismanagement, logical approaches must be conducted. The main objective of the present study is to develop a checklist for evaluation of implementing anesthesia care standards, and its application by observing the practice of anesthesiologists and their residents in Guilan Medical University hospitals. Methods: At first, different stages of anesthesia from patients’ arrival to the operating room till discharge from the recovery room were determined. In every stage, standard protocols were prepared. Then, the checklist items were developed based on anesthesia reference books and the modifications made according to Guilan anesthesiologists and conditions of university hospitals. After that, the adherence of twenty anesthesiologists and residents to these protocols were insensibly observed and scored for six months. Data were analyzed and frequency distribution was presented. Results: Rate of not-applied standards in descending orders was: 52.5% in preparation of operating room, 42.2% in pre-intubation, 40% in pre-extubation, 34.5% during maintenance of anesthesia,33.3% at discharge from the recovery room, 27.7% after intubation, 27.2% before arrival to the recovery room, 17.1% in recovery room, 13.8% at the time of intubation, 11.3% at arrival to the recovery room, 10% upon admission to the recovery room, 9% upon extubation, and 0% after extubation. Conclusion: This study revealed the necessity of using standard checklist for anesthesia care in operating room to protect the patient and to decrease the risk of anesthesia for them. Based on the results, educational and management interventions should be designed to promote adherence to standards. Keywords: Anesthesia, anesthesia standards, anesthesia recovery period, educational guidelines, treatment, evaluation. Addresses 1 Associate Professor of Anesthesia and Intensive Critical Care, Department of Anesthesiology and Intensive Critical Care, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran. Email :Safavi@med.mui.ac.ir 2 Anesthesiology and Intensive Critical Care, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran. Email: M_majobipoor@yahoo.com 3 Assistant Professor of Anesthesia and Intensive Critical Care, Department of Anesthesia and Intensive Critical Care, Guilan University of Medical Sciences, Guilan, Iran. Email: Alimj@gums.ac.ir 4 ()Associate Professor of Anesthesia and Intensive Critical Care, Department of Anesthesiology and Intensive Critical Care, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran. Email: honarmand@med.mui.ac.ir
其他摘要：Introduction: Applying basic standards of anesthesia care is crucial. Patients’ status should be evaluated based on a standard checklist. In case of mismanagement, logical approaches must be conducted. The main objective of the present study is to develop a checklist for evaluation of implementing anesthesia care standards, and its application by observing the practice of anesthesiologists and their residents in Guilan Medical University hospitals. Methods: At first, different stages of anesthesia from patients’ arrival to the operating room till discharge from the recovery room were determined. In every stage, standard protocols were prepared. Then, the checklist items were developed based on anesthesia reference books and the modifications made according to Guilan anesthesiologists and conditions of university hospitals. After that, the adherence of twenty anesthesiologists and residents to these protocols were insensibly observed and scored for six months. Data were analyzed and frequency distribution was presented. Results: Rate of not-applied standards in descending orders was: 52.5% in preparation of operating room, 42.2% in pre-intubation, 40% in pre-extubation, 34.5% during maintenance of anesthesia,33.3% at discharge from the recovery room, 27.7% after intubation, 27.2% before arrival to the recovery room, 17.1% in recovery room, 13.8% at the time of intubation, 11.3% at arrival to the recovery room, 10% upon admission to the recovery room, 9% upon extubation, and 0% after extubation. Conclusion: This study revealed the necessity of using standard checklist for anesthesia care in operating room to protect the patient and to decrease the risk of anesthesia for them. Based on the results, educational and management interventions should be designed to promote adherence to standards.
关键词：بيهوشی; استانداردهای بيهوشی; مراقبت بعد از بيهوشی; راهنمای آموزشی; درمانی; ارزيابی
