摘要：مقدمه: چگونگی ارتباط و تعامل با بيمار نقش مؤثری در رضايت‌مندی بيمار، نتايج درمان، اثرات روانشناختی، هزينه‌های پزشکی، کفايت بالينی پزشکان و حتی شکايت از پزشکان دارد. اين مهارت‌ها قابل يادگيری هستند. مطابق مطالعات، پزشکان آموزش کافی در خصوص مهارت‌های عمومی ارتباطی دريافت نمی‌کنند. هدف اين طرح تهيه ابزاری جهت تقويت مهارت‌های ارتباطی دانشجويان پزشکی به شيوه‌ای ساده و قابل اجرا می‌باشد. روش‌ها: اين مطالعه مداخله‌ای نيمه تجربی در سال 1388 بر روی دانشجويان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در مقطع اينترنی انجام شد. دانشجويان مذکور به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. حجم نمونه در هر گروه 75 نفر بود. ابزاری که برای راهنمايی پزشکان جهت برقراری ارتباط با بيمار تهيه شده بود به گروه مداخله داده شده و گروه شاهد، ابزاری دريافت نکردند. پس از دو ماه، دانشجويان دو گروه از نظر نحوه ارتباط با بيمار مورد ارزشيابی قرار گرفته و نتايج دو گروه با هم مقايسه شد. نهايتاً تحليل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS انجام شد. نتايج: ميانگين امتياز ارزشيابی در کل دانشجويان تحت مطالعه 2/7±36/29 بود. ميانگين امتياز ارزشيابی در دو گروه مداخله و شاهد به ترتيب 7±53/32 و 91/5±19/26 بود که اختلاف ميانگين دو گروه 35/6 امتياز بود. تفاوت بين دو گروه مداخله و شاهد معنادار بود (001/0>p). نتيجه‌گيری: نتايج نشان داد استفاده از ابزارهای آموزشی در نحوه برقراری ارتباط با بيمار مؤثراست و آموزش در زمينه برقراری ارتباط مؤثر با بيمار به دانشجويان بايستی در متون آموزشی پزشکان لحاظ گردد.
其他摘要：Introduction: How to communicate and interact with the patient play an effective role in patient satisfaction, treatment outcome, psychological effects, medical costs, clinical competence of physician, and even patient’s complaining. these skills can be learned. Studies showed that physician did not receive enough training regarding general communication skills. this study aimed to provide a tool to strengthen communication skills of medical students in an effective and simple manner. Methods: This quasi-experimental intervention study was performed on medical students of Isfahan University of Medical Sciences in Internship period in 1388. Participants were randomized to the intervention and control groups (75 student in each group). intervention group received the tool were developed for guiding physicians to communicate with patient. After two months, physician- patient communication in two groups was assessed and compared. Finally, data analysis was performed with spss software. Results: The overall mean was 29/36±7/2. mean score in both intervention and control groups were 32/5±7 and 26/19±5/91 respectively. the mean difference between two groups was 6/35. Difference between intervention and control groups was significant (p<0/001). Conclusions: The results showed the use of educational tools are effective on communication with patients. Education about effective communication with patients should be considered in educational material for medical students.
