摘要：مقدمه: دانشجويان پزشکی با استرس‌های متعدد مواجهند که فراگيری و سلامت آنها را تحت تأثير قرار می‌دهد در چنين شرايطی وجود سيستم‌‌های حمايتی ضروری است. در دانشکده پزشکی اصفهان جهت نيل به هدف حمايت و راهنمايی دانشجويان پزشکی، فرآيند استاد راهنما در حال فعاليت می‌باشد. در اين پژوهش کارايی فرآيند استاد راهنما و ميزان رضايت ذينفعان بررسی گرديد. روش‌‌ها: اين مطالعه توصيفی- مقطعی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت. جامعه هدف شامل کليه دانشجويان پزشکی که بايستی تحت حمايت فرآيند استاد راهنما قرار می‌گرفتند(466 نفر) و کليه اساتيد راهنما (42 نفر) بود. اطلاعات بوسيله دو نوع پرسشنامه پژوهشگر ساخته پايا و روا جمع‌آوری شد. تحليل آماری داده‌‌ها با استفاد از نرم‌افزار SPSS انجام شد. برای مقايسه بين نظر اساتيد راهنما و دانشجويان از آزمون T مستقل استفاده گرديد و 05/0> pمعنادار تلقی گرديد. نتايج: 3/93 درصد اساتيد و 6/72 درصد دانشجويان وجود استاد راهنما را ضروری دانستند اما ميانگين نمرات نظردهی آنان متفاوت بود (0001/0p<). 06/51 درصد اساتيد و 5/25 درصد دانشجويان از فرآيند استاد راهنما راضی يا کاملاً راضی بودند که ميانگين نمرات نظردهی آنان تفاوت معنادار داشت (0001/0p<). رضايت اساتيد راهنما و دانشجويان عمدتاً با مواردی مشابه همچون شروع جلسات توسط دانشکده، پيگيری برگزاری جلسات در طول ترم توسط استاد، گنجاندن بحثهای اجتماعی و شخصی در کنار مباحث آموزشی، تاکيد بر جلسات ماهيانه، توجه به برگزاری منظم جلسات، برگزاری جلسات در زمان‌های حساس، وجود امکان انتخاب و تعويض استاد راهنما، برگزاری کارگاه‌‌های آموزشی و جلسات گروهی جهت اساتيد راهنما و توجه به فرآيندهای تشويقی برای اساتيد راهنما همراه بود. 9/28 درصد از دانشجويان هيچ ملاقاتی با استاد راهنمای خود نداشتند و 8/7 درصد از دانشجويان که همگی مهمان يا انتقالی بودند استاد راهنما نداشتند. نتيجه‌گيری: اساتيد راهنما و دانشجويان وجود استاد راهنما را ضروری می‌دانند، ليکن رضايت پايين آنها از فرآيندی که در حال اجرا می‌باشد نشانگر لزوم بازنگری و ايجاد برخی تغييرات وفراهم کردن برخی امکانات است.
其他摘要：Introduction: Medical students are exposed to variety of stresses which may have effects on their education and health. In this situation "student support systems" are necessary. In Medical School of Isfahan University of Medical Sciences for achieving to the goal of supporting and guiding medical students, Tutor Scheme has been organized. In this study efficacy of the tutor scheme and satisfaction of students and tutors is being evaluated. Methods: This cross-sectional study was done in the Medical School of Isfahan University of Medical Sciences. Target population was all the students that were supported by the scheme (466) and all the tutors (42). Information was taken by 2 types of questionnaire that were prepared by the researcher. Results: 93.3% of tutors and 72.6% of students thought that it is necessary to have a tutor but there was significant difference between their point of view (p<0.0001). 51.06% of tutors and 25.5% of students were satisfied or very satisfied by the scheme and there was significant difference between their point of view (p<0.0001). Satisfaction in tutors and students was linked with same issues such as initiation of meetings by the faculty, holding meetings during the year by tutor, including social and personal discussions besides academics, participating in monthly meetings, importance of the regularity of meetings, holding meetings in special times such as pre exams periods, having the choice to select or change tutor, performing workshops and group sessions for tutors and paying attention to encouraging tutors. 28.9% of the students hadn’t had any meeting with their tutors and 7.8% that were all guest or displaced students didn’t have tutor. Conclusion: tutors and students both think that having tutor is necessary but the low percentage of satisfaction shows that the scheme needs revision and some changes and also needs providing some facilities
