摘要：مقدمه: توانايی اعضای يک تيم در کار، برقراری ارتباط مؤثر، پيش‌بينی و رفع تقاضاهای يکديگر و ايجاد اطمينان به دنبال انجام فعاليت‌های هماهنگ جمعی را کار تيمی گويند. يکی از نکات مهم اين است که چگونه می‌توانيم دانشجويان رشته‌های مختلف را برای کارهای گروهی کارآ آماده سازيم. با توجه به اينکه برخی از فعاليت‌های کلاسی و عمده فعاليت‌های يادگيری بالينی دانشجويان و پس از فارغ‌التحصيلی در کارهای اجرايی در گروه‌های کاری بوده؛ اين مطالعه به دنبال آن است تا به شناختی از نتايج بکارگيری الگوی طرح تدريس اعضای تيم از ديد دانشجويان دست يابد. روش‌ها: پژوهش حاضر يک مطالعه از نوع روش ترکيبی (mix methods) می‌باشد که جامعه هدف آن دانشجويان تحصيلات تکميلی پرستاری می‌باشد. گردآوری داده‌ها از طريق آزمون و پرسش‌های باز صورت گرفته که در نهايت پرسش‌های باز به شيوه کيفی مورد تجزيه و تحليل واقع شده است. سؤالات آزمون نيز به صورت چهار گزينه‌ای و در رابطه با متن درس بوده و دانشجويان به سؤالات در پايان تدريس پاسخ گفتند. نتايج: از بين نمرات فردی کسب شده که طيف 30+ تا 10- را داشت، تنها يک نفر توانست نمره کامل 30 را احراز کند. 2 نفر نمره 22 (2 اشتباه) و مابقی 9 نفر نمره 26 (يک اشتباه) را کسب نمودند. نتايج کدگذاری و خلاصه سازی پاسخ‌های سوال باز دو دسته احساسات مثبت و منفی را مشخص نمود. در محور احساسات مثبت احساس جديد بودن يادگيری به شيوه‌ای ديگر، خوشايند بودن جو کلاس، هيجان‌انگيز بودن روش آموزش، ايجاد حس رقابت نسبت به ساير تيم ها و نداشتن احساس خستگی در پايان کلاس قرار داشتند. در محور احساسات منفی هم زير محورهای نياز به تلاش زياد جهت يادگيری، منحرف شدن حواس ومتداول نبودن شيوه تدريس قرار داشت. نتيجه‌گيری: علی‌رغم جديد بودن روش آموزش، دانشجويان مشتاقانه تلاش به يادگيری و اجرای اين روش نمودند. در کل دانشجويان نمرات خوبی را احراز نمودند که البته ممکن است هم به جديد و جذاب بودن محتوا برگردد و هم می‌تواند تحت تاثير مقطع تحصيلی دانشجويان باشد و يا علاوه بر اين موارد ناشی از مؤثر بودن اين روش آموزش نيز بوده باشد. پيشنهاد می‌گردد شيوه‌های آموزش تيمی بيشتری در برنامه روش‌های تدريس دروس مختلف طراحی و اثرگذاری آنها بررسی گردد و اميد است استفاده از چنين شيوه‌هايی بتدريج در مقاطع مختلف تحصيلی از دبستان تا دانشگاه متداول شده و قابليت بکارگيری و انجام کارهای گروهی هر چه بيشتر گردد.
其他摘要：Introduction: Teamwork is the ability of all team members in making an effective communication, predicting and meet their demands and making reassurance due to cooperative group activities. Based on this description, we need to know how we can prepare students for effective teamwork. Since some class work and most clinical practices are done through teamwork and this continues even after graduation, we decided to determine the outcomes of the application of TMTD method from students’ point of view. Method: This is a mix method study which done on postgraduate nursing student. Data gathering was done by a multiple choice questionnaire and open-ended questions. Then data were analyzed by qualitative and quantitative method. Findings: From 12 students participated in the study, only one student managed to get the complete grade, which was in the range of -10 to +30. Two students got 22 and the rest of the students got 26. Coding and categorizing open questions led to two main categories: positive effects and negative effects. Their perception of learning in a new method of teaching, pleasant class atmosphere, exiting teaching method, competition between teams, and lack of fatigue at the end of the class were the positive effects. The negative effects were too much effort for learning, distraction, and the newness of the method. Conclusion: In spite of being a new teaching method, the students eagerly tried to apply and learn from this method. In general, students got good grades in assessments. This could be due to the attraction of the new method, their level of education, or both those two and the efficacy of this method. It is suggested that teamwork training be planned in different courses, and its efficacy be assessed. Then gradually will be promoted in different curricula from primary schools to universities.
关键词：الگوی طرح تدريس تيم; تحقيق ترکيبی; دانشجويان پرستاری
其他关键词：Team Member Teaching Design (TMTD); mix method; nursing students
