摘要：مقدمه: آموزش سرپايی نقش بسزايی در ايجاد توانمندی دانشجويان جهت مواجهه با موردهای شايع مراجعه کننده به درمانگاه‌ها دارد و طبق مصوبات وزارت‌خانه بيش از 50 درصد آموزش دانشجويان بايد در درمانگاه‌ها صورت پذيرد. اين مطالعه قصد دارد با بررسی و شناسايی وضعيت موجود از ميزان آموزش‌دهی و آموزش‌گيری کارورزان و کارآموزان در درمانگاه‌های الزهرا (س) اطلاع يافته و نقايص موجود را برای رفع آن و ارتقاء کيفيت آموزش شناسايی نمايد. روش‌ها: مطالعه از نوع توصيفی- مقطعی و جامعه هدف 180 نفر از کارآموزان و کارورزانی است که به مدت يک ماه در درمانگاه مربوطه حضور داشتند به وسيله پرسشنامه محقق‌ساخته و خود ايفا که پايايی آن در يک مطالعه مقدماتی با محاسبه آلفای کرونباخ (92/0=r) محاسبه گرديد و روايی ظاهری و محتوايی آن به تأييد کارشناسان آموزشی رسيده بود. پرسشنامه تهيه شده شامل شش حوزه بود: کيفيت آموزش اعضاء هيئت علمی، کيفيت اموزش دستياران، فضای فيزيکی و امکانات آموزشی، حضور کارورز و مدت زمان آموزش درمانگاهی. داده ها جمع آوری شد. اطلاعات استخراج شده از پرسشنامه با نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: براساس نتايج به دست آمده ميانگين مجموع امتيازات از ديد کارورزان برحسب درصد از اين قرار است: حيطه کيفيت آموزش اعضای هيأت‌علمی: 2/55، امکانات و محيط فيزيکی: 54، مسائل مربوط به بيماران: 5/61، حضور کارورزان: 7/62، زمان: 52 و کيفيت آموزش رزيدنت :4/52 . ميانگين مجموع امتيازات از ديد کارآموزان بر حسب درصد: حيطه نحوه آموزش اعضای هيأت‌علمی: 3/42، امکانات و محيط فيزيکی: 2/45، حضور کارآموزان: 6/56، مسائل مربوط به بيماران: 1/36، زمان: 7/42 و کيفيت آموزش رزيدنت:9/29 گزارش شد. در هر دو گروه کارورز و کارآموز ميانگين تعداد مناسب بيماران مراجعه کننده به هر درمانگاه با بيشترين ميزان بازدهی آموزشی حداکثر 10 نفر گزارش شد. نتيجه‌گيری: برای ارتقای کيفيت آموزش سرپايی لازم است در هر 6 حيطه اهتمام بيشتری صورت گيرد. اساتيد محترم با حضور به موقع و منظم خود در درمانگاه و نيز توجه بيشتر به امر آموزش در ارتقای اين حيطه کوشا باشند ثانياً بررسی کاملی در مورد امکانات و فضای فيزيکی هر درمانگاه به عمل آيد و تغييرات عملی لازم صورت پذيرد.
其他摘要：Introduction: Ambulatory education has a great role in improving the abilities of medical students to encounter with common cases and according to Ministry regulations half of clinical education should be conducted in ambulatory seting.. This study is aimed at measuring quality of ambulatory education in Al-Zahra hospital, Isfahan, Iran. It can help to increase educational quality by recognition releif of current chalenges. Method: This study is a descriptive, cross sectional research. It was conducted by designing a questionnaire and completing it by 180 clerkship students and interns. The questionnire consist of six areas: attending physicians’ teaching quality, residents’ quality of teaching, physical environment and facilities, patients’ affair, intern presence in ambulatory setting and duration of ambulatory teaching. The validity of the questionnaire was confirmed by educational experts and its reliability was measured through a pilot study (α=0.92). Findings: The conclusions in group of interns were as following: The mean score of attending physicians’ teaching quality, residents’ quality of teaching, physical environment and facilities, patients’ affair, intern presence in ambulatory setting and duration of ambulatory teaching were: 55.2, 52, 54, 61.5, 62.7 out of 100, respectively. Coresponding of scores for was 42.3, 42.7, 45.2, 56.6, 36.1, respectively. By the way, in both groups, interns and clerkship students, the mean suitable number of patients refer to clinics with the best educational output was estimated about 10 persons per day. Discusion: In conclusion, to improve ambulatory education, attending physicians should come to clinics on time and stay for longer duration than past. In addition, physical environment and facilities of clinics should be modified according to number of stagers and interns.
