摘要：مقدمه: موفقيت در برنامه‌های مراقبت بيماری‌ها وابسته به مشارکت پزشکان در سيستم گزارش‌دهی است. از آنجا که خودآموزی روشی مناسب برای آموزش مداوم فارغ‌التحصيلان حرفه پزشکی است اين مطالعه با هدف مقايسه دو شيوه خودآموزی در آموزش پزشکان عمومی شهر قم در مورد گزارش‌دهی بيماری‌ها انجام شد. روش‌ها: مطالعه از نوع نيمه تجربی بود.40 پزشک عمومی شهر قم به طور تصادفی انتخاب و با استفاده از تخصيص تصادفی به روش بلوک‌های متغير به دو گروه لوح فشرده (20n=) و کتابچه (20n=) تقسيم شدند.آگاهی و نگرش پزشکان قبل از مداخله و يک ماه پس از مداخله آموزشی اندازه‌گيری و مورد مقايسه آماری قرار گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای در 4 بخش مشخصات دموگرافيک، سؤالات سنجش آگاهی و نگرش، و ارزيابی شيوه آموزشی بود. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و به صورت توزيع فراوانی‌ها و ميانگين و انحراف معيار متغيرها، انجام آزمون‌های t وkolmogorov–Smirnov test و U Mann-Whithney انجام گرفت. نتايج: پس از مداخله آگاهی و نگرش هر دو گروه نسبت به قبل از مداخله افزايش معناداری يافته بود (05/0P<). همچنين ميانگين افزايش آگاهی در گروه لوح فشرده 97/3±55/10و در گروه کتابچه 40/4±55/7 بود که اختلاف معنادار بود (03/0P<). افزايش نمره نگرش در دو گروه تفاوت معنادار نشان نداد. در نظرسنجی از شيوه‌های آموزشی اختلاف معناداری بين ميانگين نمره کل دو گروه ديده نشد هر چند لوح فشرده در دو مورد (ترجيح دادن اين شيوه به ساير شيوه‌های آموزشی و همچنين جذابيت در ارائه مطلب) رضايت بيشتری کسب نمود (001/0P<). نتيجه‌گيری: شيوه‌های خودآموز با استفاده از لوح فشرده و کتابچه می‌تواند در آموزش پزشکان در زمينه سيستم گزارش‌دهی به کار رود و بر اساس نتايج اين تحقيق لوح فشرده موثرتر از کتابچه است. توصيه می‌شود در آموزش مداوم پزشکی از اين شيوه‌های خودآموز استفاده شود.
其他摘要：Introduction: Success in surveillence programs is mostly dependent on physicians’ skill to report diseases. Self-learning is an appropriate method for medical education programs and has been used in many countries. The purpose of this study was to compare self-learning of reporting diseases through compact disks (CD) and booklets in physicians’ education. Methods: This study was a quasi-experimental study performed on 40 general physicians in Qom . They were divided into two groups [CD (n=20) and booklet (n=20)] by balanced block randomization. Knowledge and attitude were assessed before the intervention and a month after. The data collection tool was a self-administered questionnaire in 4 parts: demographic information, knowledge and attitude about notifiable diseases and evaluation of the educational method applied. The data were analyzed by SPSS software, through calculation of frequency, mean, standared deviation, t-test, kolmogorov -smirnov test and mann-whithney U- test. Results: Knowledge and attitude were promoted significantly in both groups(p<0.05). Mean and standard deviation of knowledge increased; in the CD group,the mean score for knowledge increase was 10.55± 3.97 and in the booklet group it was 7.55±4.40,which showed a significant difference (p=0.03). There was no significant difference in attitude scores in the two groups. Regarding the evaluation of the methods, there was no significant difference between the groups in total mean scores. But as for two items, preference for either method and attraction,the CD group score stood significantly higher than the booklet group (p<0.001). Conclusion: Self-learning methods such as CD and booklet can be used for physicians to learn reporting skills; and CD is more effective than booklet. These methods especially educational CD is recommended to be used in continuing medical education programs.
