摘要:چکيده مقدمه: آموزش بالينی پرستاری بهداشت جامعه يکی از بخشهای اصلی آموزش پرستاری در ايران محسوب میگردد. ليکن تا کنون فرايند ارزشيابی برنامه آموزش بالينی پرستاری بهداشت جامعه کمتر مورد بررسی علمی قرار گرفته است. از اين رو اين مطالعه به بررسی ادراکات دانشجويان پرستاری از شيوه ارائه کارآموزی در عرصه بهداشت جامعه پرداخته است. روشها: پژوهش حاضر، يک مطالعه کيفی میباشد که با مشارکت 19 نفر از دانشجويان کارشناسی پرستاری انجام شد. دادهها از طريق مصاحبه باز جمعآوری و با استفاده از روش تحليل محتوا مطابق با رويکرد قراردادی مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: دادههای تحقيق در 2 طبقه جنبههای مطلوب يادگيری دانشجو و جنبههای بازدارنده يادگيری در کارآموزی در عرصه پرستاری بهداشت جامعه قرار گرفت. مشارکتکنندگان شرايط ويژه و منحصر به فرد اين کارآموزی را بستری مناسب برای رشد شخصی دانشجو، کاربرد آموختهها در موقعيتهای زمانی و مکانی ديگر، يادگيری عميق، يادگيری از منابع انسانی متعدد و مهارت آموزش به مددجو معرفی کردند. ناکارآمدی مربيان بالينی، ناکارآمدی مديريت اجرای کارآموزی، و گسست تئوری- عمل به عنوان جنبههای بازدارنده يادگيری توسط مشارکتکنندگان بيان شد. نتيجهگيری: آموزش بالينی دانشجويان پرستاری علاوه بر ايجاد يادگيری فعال و رشد فردی و حرفهای دانشجو، بايد متناسب با نياز جامعه باشد. مشارکتکنندگان در اين مطالعه به مواردی اشاره کردند که برنامهريزان آموزش پرستاری و برنامهريزان کارآموزی در دانشکده و مربيان برای بهبود کيفيت ارائه کارآموزی در عرصه بهداشت جامعه میتوانند آنها را مورد توجه قرار دهند.
其他摘要:Introduction: Community health nursing education in filed is one of the main courses of Iranian nursing education curriculum; however, little scientific attention has been paid to the evaluation of community health nursing process so far. Therefore, the present study was conducted to explore nursing students' comprehension of community health nursing in field education. Methods: A qualitative study was employed using content analysis approach with 19 bachelor degree nursing students. Data were gathered through unstructured interview technique. Results: The data analysis resulted in emerging 2 main categories as ‘suitable learning aspects for students’and ‘learning inhibitor aspects’. The participants mentioned the education in filed with its specific conditions as a way to personality development, employing theory in practice, in-depth learning, learning from various human resources, and achieving skill to teach patients. Inhibitor aspects were related to ineffective clinical instructors, inefficiency of management of training, and theory-practice gap. Conclusion: Clinical education of nursing students should cover active learning and personal/professional growth.It also should be compatible with community requirements. The study participants pointed out to factors which nursing education policy makers and nursing faculties should pay attention to in order to improve the quality of training community health nursing in filed.