مقدمه: نظام آموزشی مجموعه ای از برنامه ها، روش ها و موادی است که به طور هماهنگ، دستيابی يادگيرندگان را به اهداف آموزشی خاص تسهيل می کند. با توجه به اين که هر يک از مراحل کسب دانش، نوع خاصی از يادگيری يا رويکرد خاصی را ايجاب میکند، شايد بتوان با استفاده از روش های يادگيری تلفيقی، باعث تسهيل دستيابی دانشجويان به اهداف يادگيری شد. هدف اين مطالعه تعيين تأثير روش آموزش تلفيقی بر يادگيری مبحث علايم حياتی در دانشجويان پرستاری و اتاق عمل بوده است.
روشها: در مطالعه ای شبه تجربی به صورت دو گروهی قبل و بعد از آموزش، کليه دانشجويان ترم اول پرستاری و اتاق عمل (52 نفر) انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسيم شدند. گروه آزمون با روش تلفيقی از الگوهای همياری و يادگيری در حد تسلط، و گروه شاهد به روش سنتی، آموزش داده شدند. قبل و بعد از آموزش در هر جلسه آزمونی اجرا شد که يادگيری شناختی دانشجويان در سه سطح دانش، فهم و کاربرد را در زمينه مبحث علايم حياتی مورد ارزشيابی قرار می داد. داده ها با استفاده آزمون های t ، ويلکاکسون، من ويتنی و دقيق فيشر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
نتايج: هر دو روش آموزشی باعث ارتقای يادگيری دانشجويان در سطوح دانش، فهم و کاربرد شدند. اختلاف ميانگين ها قبل و بعد از آموزش دو گروه در تمامی سطوح از نظر آماری تفاوت معنادار داشت. ميزان افزايش نمره دانشجويان در تمامی آزمون ها و جلسات، در گروه تدريس تلفيقی بيشتر از گروه سنتی بود. ميانگين نمره نظرسنجی دانشجويان در گروه آزمون 5/19 ± 2/66 و در گروه شاهد 4/21 ± 9/38 تفاوت معناداری داشت (000/0= P ).
نتيجهگيری: روش آموزش تلفيقی، در مقايسه با روش آموزش سنتی، بر ارتقای سطح دانش، فهم و کاربرد دانشجويان پرستاری و اتاق عمل و همچنين رضايت آنها در يادگيری مبحث علايم حياتی از درس اصول و فنون مؤثرتر بوده است. ليکن با توجه به مؤثر بودن روش سنتی نيز میتوان از اين روش متناسب با شرايط استفاده نمود.