摘要：مقدمه: آموزش به بيمار و به کارگيری مشارکت بيماران در روند درمان در طول بستری به ويژه در زمان ترخيص کاملاً ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تبيين تجارب پرستاران در زمينه موانع و تسهيل‌کننده‌های آموزش به بيمار در سال 1388 در بيمارستان شريعتی تهران انجام شد. روش‌ها: مطالعه حاضر يک مطالعه تلفيقی با استفاده از رويکرد دلفی است که در 3 مرحله انجام گرديد. نمونه‌ها 25 نفر (شامل 1 مترون، 8 سوپروايزر، 8 سرپرستار و 8 پرستار) بودند. محيط مطالعه بيمارستان شريعتی تهران بوده، روش جمع‌آوری داده‌ها در مرحله اول مصاحبه بدون ساختار، مرحله دوم توسط پرسشنامه حاصل از مرحله اول و در مرحله سوم گروه‌های متمرکز بود. نتايج: ميانگين و انحراف معيار سن و سابقه کار واحدهای مورد پژوهش به ترتيب 14/6±20/42 و 20/6±84/14 بود. بر اساس مرحله سوم، مهمترين موانع آموزش بيمار شامل کم بودن دانش و اطلاعات علمی پرستار، کمبود نيروی پرسنلی پرستاری، مشغله زياد کاری پرستار، ايجاد سيستم نظارت و بازخورد، آموزشی بودن بيمارستان و تحميل کارهای اضافی به پرستاران، بود. مهمترين تسهيل‌کننده‌ها نيازسنجی از بيمار در هر بخش و ايجاد پروتکل بر اساس آن، ايجاد سيستم نظارت و بازخورد، ارتباطات خوب بين پرستار و بيمار و پزشک، گذاشتن يک پرستار مخصوص آموزش به بيمار به صورت در گردش، برگزاری کلاس‌های آموزشی به عنوان جز ساعت کاری ذکر شد. نتيجه‌گيری: با توجه به چند بعدی بودن موانع و تسهيل‌کننده‌های آموزش به بيمار بر اساس نتايج اين مطالعه، انجام اقدامات نظام مند و همه جانبه آموزش به بيمار انجام برای فراهم نمودن امکانات و شرايط طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی و خودمراقبتی بر اساس نياز مددجويان در بالين توصيه می‌شود.
其他摘要：Introduction: Patient education and his/her partnership during hospitalization and at discharge time is essential. The aim of this study is to describe nurses’ experiences of barriers and facilitators of patient education in year 2008 at Shariati Hospital in Tehran (SHT). Methods: The present study is a triangulation research with three steps Delphi method. Participants included 25 nursing staff (1 matron, 8 supervisors, 8 head nurses and 8 nurses). Data were collected in the nursing office and different wards. Data collection methods were an unstructured interview, followed by a questionnaire from interviews, and in the third step, focused groups. Results: Mean and Standard deviation of age and working experience of participants were 42/20±6/14 and 14/84±6/20 years, respectively. Most important barriers according to the third step were: nurses’ low scientific knowledge and information, shortage of nursing manpower, excessive workload, manner of clinical supervision and feedback, and extra tasks demanded due to working in a teaching hospital. The most important facilitators were found to be: developing patient education protocols for each ward, according to needs assessment, revision in supervision and feedback system, establishing a good relationship between patients and nurses and physicians, assigning a rotating nurse for patient education, and running educational courses for nurses as a part of their duty time. Conclusion: The described barriers and facilitators for patient education have a multidimensional nature. Therefore, it may be suggested that authorities should undertake systematic and comprehensive measures to provide facilities and opportunities for programs on patient education and self-care programs based on their needs in clinic.
关键词：پرستاران; آموزش به بيمار; نیازسنجی; مراقبت از خود
