摘要：مقدمه: پژوهش حاضر به مطالعه تطبيقی برنامه آموزشی دوره دکترای عمومی در ايران با برنامه آموزشی دوره پزشکی عمومی برخی از کشورهای منتخب از تمام قاره‌های جهان پرداخته است. هدف از اين پژوهش مقايسه ساختار کلی و طول دوره، رسالت و اهداف برنامه آموزشی، محتواهای آموزشی دوره، تعداد مقاطع و نوع آنها، نقش و جايگاه دانش‌آموختگان، و بالاخره ميزان ملحوظ کردن و پياده‌سازی استراتژی‌های ارتقای کيفيت آموزشی پزشکی در برنامه‌های آموزشی مزبور است. روش‌ها: در پژوهشی توصيفی- مقايسه‌ای، اجزا و پارامترهای مهم برنامه آموزشی دوره دکترای عمومی پزشکی برخی دانشکده‌های پزشکی معتبر و نوآور از قاره‌های مختلف جهان که به صورت هدف‌مند انتخاب شده‌اند مورد بررسی قرار گرفت. سپس حيطه‌های مورد ارزيابی با برنامه آموزشی دوره پزشکی عمومی ايران مقايسه شد. کل مطالعه در دو مرحله انجام شد که مرحله اول آن شامل مطالعه برای يافتن دانشکده‌های پزشکی معتبر و پيشگام در امر آموزش پزشکی از کل قاره‌های جهان بوده و مرحله بعدی شناسايی و بررسی اجزای مختلف برنامه آموزشی دوره دکترای عمومی پزشکی در آنها بر اساس شاخص‌های لودويگسان، و مقايسه آن با برنامه آموزشی مزبور در ايران را شامل می‌شود. نتايج: در بين دانشکده‌های پزشکی مورد مطالعه از لحاظ در نظر گرفتن شاخص‌های موجود در يک برنامه آموزشی مؤثر و کارآمد (شاخص‌های لودويگسان) به ترتيب دانشکده‌های پزشکی مورد مطالعه از قاره‌های استراليا، آمريکا، اروپا، آسيا، و آفريقا بيشترين ميزان از شاخص‌های مذکور را در برنامه آموزشی خود لحاظ نموده‌اند. مطالعه حاضر نشان‌دهنده نارسايی برنامه پزشکی عمومی ايران در لحاظ کردن شاخص‌های مورد نظر برنامه آموزشی کارآمد است که لزوم بازنگری و اصلاح برنامه آموزش پزشکی عمومی کشور را نشان ميدهد. نتيجه‌گيری: شکاف بزرگی بين برنامه آموزش پزشکی ايران و دانشگاه‌های مورد مطالعه از نظر لحاظ کردن و پياده‌سازی شاخص‌های آموزش اثربخش وجود دارد که لزوم بازنگری و اصلاح برنامه آموزش فعلی را بيش از پيش آشکار می‌سازد.
其他摘要：Introduction: The present research compares curricula for undergraduate medical education(UME) in Iran and in selected medical schools in terms of general structure, program length, mission and objectives, content, number and type of study stages, and finally, the extent of implementing quality improvement strategies. Methods: This is a descriptive-comparative study on the important components of UME curricula in Iran and some renowned or innovative medical schools, selected purposefully from all continents. The study had two stages: first, finding medical schools offering high standard education from all continents; second, identifying and studying the different aspects of curricula in those schools as well as Iranian medical schools’ curriculum, based on Ludvigsson’s indicators. Results: The results show that considering available standards in an effective educational curriculum (Ludvigsson’s indicators), medical schools of Australia, North America, Europe, Asia and Africa rank from the highest to lowest. The study reflects that UME curriculum in Iran does not fulfill the necessary standards. Conclusion: There is a great gap between the quality of UME curriculum of Iran and that of other universities in terms of implementing effective educational standards, which suggests that UME program in Iran needs to be revisited and revised.
关键词：برنامه آموزش; پزشكي عمومي; آموزش تطبيقي; شاخص‌هاي لودويگسان
