摘要：مقدمه: هدف اين پژوهش بررسی رابطه خودتنظيمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه با عملکرد تحصيلی دانشجويان دانشکده علوم پزشکی استان اصفهان بوده است. روش‌ها: نمونه مورد پژوهش 313 نفر از دانشجويان را شامل می‌شد که به طور تصادفی از بين آمار دانشجويان در دسترس ترم‌های 8 تا 2 هفت دانشکده انتخاب شدند و به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند. ابزار مورد استفاده در اين مطالعه شامل سه پرسشنامه از جمله پرسشنامه خودتنظيمی عاطفی جهت خودتنظيمی عاطفی و پرسشنامه راهبردهای مطالعه و يادگيری وين استاين جهت مهارت‌های مطالعه و از پرسشنامه عملکرد تحصيلی و معدل برای عملکرد تحصيلی استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد خود تنظيمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه با عملکرد تحصيلی رابطه دارد. متغيرخود تنظيمی عاطفی با 365/0 درصد بيشترين سهم را در تبيين ميزان عملکرد تحصيلی دارد. بين مؤلفه‌های خودتنظيمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه باعملکرد تحصيلی دانشجويان رابطه معناداری وجود دارد نتايج نشان داد خرده مقياس‌های متغيرهای مستقل می‌توان 8/53 درصد از واريانس عملکرد تحصيلی را تبيين نمايد. همچنين بين مؤلفه‌های خودتنظيمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه و عملکرد تحصيلی با معدل دانشجويان رابطه معناداری وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيونی نشان می‌دهد با استفاده از واريانس ترکيب خطی خرده مقياس های متغيرهای مستقل می‌توان 2/45 درصد از واريانس معدل کل را توضيح داد. نتيجه‌گيری: ضرورت دارد که به منظور ارتقای همه جانبه دانشجويان، آموزش‌هايی برای ياددهی راهبردهای خودتنظيمی صورت داده شود. توجه و برنامه‌ريزی درجهت بهبود مهارت‌های مطالعه و افزايش خودتنظيمی عاطفی دانشجويان امری ضروری است.
其他摘要：Introduction: This study aimed to assess relationship between affective self-regulation and study skills with educational performance of students of Isfahan University of Medical Science. Methods: 313 students who were selected randomly from the available male and female students in terms of 2-8, among the seven faculties answered the provided questionnaires. The instruments include three questionnaires: affective self-regulation questionnaire, the Weinstein' learning and study strategies inventory and educational performance questionnaire. Results: The results showed that there is a significant relationship between affective self-regulation and study skills with educational performance of students. The results of analysis of regression can explain the %45/2 total average variance. Affective regulation (0.365 percent) has the highest contribution in explaining the level of academic performance. There was significant relationship between component of study skills and affective self-regulation with educational performance. Subscales of independent variables could explain 53.8 percent of the variance in academic performance. In addition, there was significant relationship between component of study skills, affective self-regulation and educational performance with students' mean score. Regression analysis showed that through the variance of linear combination of sub-scales of independent variables can explained 45.2 percent of total average variance. Conclusion: Improving and planning of students’ study skills and increasing of emotional self –regulation are critical issues.
