摘要：مقدمه: گرچه نقش تغذيه در ايجاد، پيشگيری و درمان بسياری از بيماری‌ها کاملاٌ مشخص است، ليکن در ايران و بسياری از کشورهای جهان، آموزش آن در دوره‌های مختلف پزشکی از توجه لازم برخوردار نبوده است. در اين راستا، تعيين نيازهای آموزشی، اولين گام ارتقای مهارت پزشکان در رابطه با تغذيه و به ويژه رژيم درمانی است. هدف اين مقاله تعيين نيازهای رژيم درمانی در پزشکان عمومی است. روش‌ها: در يک مطالعه توصيفی مقطعی، از طريق برگزاری يک جلسه بحث در گروه متمرکز، با اتخاذ رويکرد تجزيه و تحليل شغل و اجرای گام به گام مراحل آن در امر نيازسنجی، شامل تعيين وظايف، خرده وظايف، مشکلات مهارتی و موارد قابل اصلاح از طريق آموزش و با تشکيل يک گروه متمرکز و نظرخواهی از جمعی از صاحب‌نظران، سرفصل‌های ضروری جهت آموزش به پزشکان، با استفاده از روش جمع‌بندی نظرات تدوين گرديد. نتايج: در نتيجه نظرخواهی، تعداد 5 وظيفه به عنوان بايد‌های يادگيری حاصل شد که عبارت بود از: بررسی وضعيت تغذيه و آناليز اطلاعات بيمار، تشخيص نوع رژيم غذايی - درمانی متناسب با بيماری، برنامه‌ريزی جهت تنظيم رژيم غذايی - درمانی، اجرای برنامه و ارزشيابی. جهت اين وظايف 19 خرده وظيفه نيز به دست آمد. نتيجه‌گيری: بايد‌های يادگيری به دست آمده، با مطالعات مشابه در ديگر مناطق دنيا تا حدود زيادی هم‌خوانی داشت. نتايج اين تحقيق می‌تواند در جهت بالا بردن دانش تغذيه‌ای پزشکان عمومی چه از طريق گنجانده شدن در برنامه‌های درسی دوره دانشگاهی پزشکی عمومی و چه در برنامه‌های آموزش مداوم پزشکان مورد استفاده قرار گيرد.
其他摘要：Introduction: Although it is obvious that nutrition has a clear impact on incidence, prevention, and treatment of many diseases, it has not been addressed properly in medical education. Therefore, physicians’ educational needs assessment is the first step of improving physicians’ skills in nutrition and diet therapy. Methods: It is a cross-sectional study. In this study, a focus group was hold. Then essential topics for training physicians was developed using the job analysis approach (Including determining the tasks; sub tasks; skills and items that can be corrected through training). Result: Five main tasks that must be learned were achieved. They were nutritional status assessment, patient’s data analysis, determining the diet suitable for patient’s condition, planning the diet therapy, its implementation, and evaluation. 19 sub tasks were defined for these main duties. Conclusion: There was a well consistency between our findings and earlier studies around the world. These results can be used to raise the nutritional knowledge of general practitioners whether through academic courses included in their curricula, or continuing education programs.
