摘要：چکيده مقدمه. ماهيت حوادث اورژانسی و خطرناک به گونه‌ای است که نيازمند اقدامات درمانی سريع می‌باشد. تحقيقات نشان می‌دهد پزشکان جوان هنوز در برخورد با شرايطی که جان بيمار را تهديد می‌کند, آمادگی کافی ندارند. با توجه به نيازی که در اين زمينه احساس می‌شد، اين پژوهش, با هدف بررسی تأثير دوره آموزش اورژانس‌های شايع بر مهارتهای عملی دانشجويان پزشکی در برخورد با بيماران اورژانسی برگزار گرديد. روش‌ها. اين مطالعه مداخله‌ای نيمه تجربی به صورت پيش و پس آزمون در شهريور ماه 1381 در اورژانس بيمارستان آموزشی آيت‌اله کاشانی اصفهان به صورت يک دوره يک ماهه و در دو بخش عملی و نظری برگزار گرديد و در آن 15 نفر از دانشجويان دوره بالينی پزشکی که حداقل بخش‌های جراحی و داخلی را گذرانده‌اند، شرکت کردند. نگرش دانشجويان در مورد توانايی‌های آنها در حيطه‌های مختلف در ابتدا و انتهای دوره توسط پرسشنامه بررسی گرديد و اطلاعات به دست آمده توسط آزمون آماری ويلکاکسون (Wilcoxon) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. علاوه براين, پرسشنامه نگرش سنجی در مورد کل دوره آموزش در پايان دوره توسط دانشجويان تکميل گرديد و ميانگين و انحراف معيار سؤالات آن محاسبه شد. نتايج. دانشجويان در اکثر حيطه‌های مورد نظر به جز در مورد اورژانس‌های مرتبط با گوش و حلق و بينی, توانايی خود را در پايان دوره بالاتر از قبل ارزيابی نمودند. بحث. اين دوره يک ماهه با تأکيد بر آموزش اورژانس‌های تروما برگزار گرديد و نتايج حاصل، نشانگر تأثير مثبت اين دوره در افزايش اعتماد به نفس و توانايی دانشجويان در برخورد با بيماران ترومايی بود. به نظر می‌رسد اجرای وسيع و سازمان يافته‌تر اين طرح‌ها به عنوان بخشی از آموزش، مفيد می‌باشد.
其他摘要：Introduction. The medical emergencies need not only clinical skills but also proper capabilities of the physicians. Meanwhile, researches show that young physicians are not properly trained to encounter the events threatening patients' lives. So, this study was designed to investigate the effect of an innovative emergencies course on clinical skills of medical students facing emergency patients. Methods. A semi-experimental interventional study was performed as pre-test/post-test in September 2002 in Ayatollah Kashany teaching hospital affiliated to Isfahan University of Medical Sciences. The duration of the designed course was one month and had two theoretical and practical sections. Fifteen students who had passed internal medicine and surgery courses were chosen and divided into five groups. The students' attitude towards their capabilities to encounter emergencies was asked at the beginning and at the end of the course by questionnaires. Also, at the end, the students filled an attitude questionnaire regarding the whole course. The data was analyzed with Wilcoxon test. The mean and standard deviation were calculated. Results. In most fields except ear, nose and throat section (E.N.T.), students assessed their capabilities at the end of the course higher than before. Conclusion. This course was designed mostly on trauma emergencies. The result showed the positive effect of emergency medicine education in improving the self confidence and capabilities of medical students and revealed the need to include this course as a part of medical education.
