摘要：مقدمه: حل مسأله يک مهارت اساسی برای زندگی در عصر حاضر است. پرستاران، به دليل موقعيت شغلی و کار در شرايط و محيط پيچيده درمان بايد مهارت کافی جهت حل مسأله را داشته باشند تا بتوانند مشکلات را سريع و کامل برطرف نمايند. با توجه به اهميت اين موضوع، اين مطالعه با هدف بررسی تأثير آموزش مهارت حل مسأله بر هوشبهر هيجانی دانشجويان پرستاری دانشگاه علوم شيراز در سال 1387 بوده است. روش‌ها: پژوهش حاضر يک مطالعه نيمه تجربی است که بر روی تعداد 43 نفر از دانشجويان سال چهارم کارشناسی پيوسته پرستاری شيراز انجام شده است. در ابتدا از دانشجويان درخواست شد تا پرسشنامه‌های اطلاعات فردی و آزمون استاندارد بار- اون را جهت سنجش ميزان هوشبهر هيجانی، تکميل نمايند. سپس به طور تصادفی، داوطلبان، به دو گروه تجربی (20 نفر) و شاهد (23 نفر) تقسيم شدند. سپس گروه تجربی به مدت 6 جلسه، تحت آموزش مهارت حل مسأله، بر اساس پروتکل حل مسأله دزوريلا و گلد فرايد، قرار گرفتند. هوش هيجانی دانشجويان در دو گروه، قبل، بلافاصله و 2 ماه پس از مداخله، تعيين و مقايسه گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری من ويتنی، ويلکاکسون، آزمون مبتنی بر تکرار فريدمن و ضريب همبستگی اسپيرمن، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: استاندارد‌سازی نمرات هوش هيجانی نشان داد ميانگين نمرات هوش هيجانی دانشجويان گروه تجربی در مراحل بلافاصله (82/9±87/105) و 2 ماه پس از مداخله (56/9±44/109)، نسبت به قبل از مداخله (93/10±22/101) تفاوت آماری معناداری دارد (01/0p<). ميانگين نمرات مهارت حل مسأله دانشجويان گروه تجربی در مراحل بلافاصله (75/77±31/8) و 2 ماه پس از مداخله (78.75±8.00) نيز، نسبت به قبل از مداخله (35/71±95/11) تفاوت آماری معناداری نشان داد (01/0p<)، در حالی که در گروه شاهد اين تفاوت‌ها معنادار نبود. قبل از مداخله تنها20 درصد دانشجويان هوش هيجانی بالا داشته‌اند، در حالی که 2 ماه پس از مداخله اين ميزان به 40 درصد هوش هيجانی بالا و 10 درصد هوش هيجانی بسيار بالا افزايش داشته است. نتيجه‌گيری: آموزش مهارت حل مسأله موجب ارتقای هوش هيجانی دانشجويان گروه تجربی نسبت به گروه شاهد گرديده است و اين تأثير نه تنها بلافاصله پس از مداخله بلکه پس از گذشت 2 ماه، نيز پايدار مانده است. لذا وارد نمودن آموزش مهارت حل مسأله در حيطه‌های مختلف پرستاری اعم از آموزش، پژوهش، مديريت و بالين توصيه می‌شود.
其他摘要：Introduction: Problem solving is an important skill for living in nowadays world. Due to their professional responsibility and occupation in a complicated therapeutic environment, nurses should be skillful enough for problem solving in order to handle them. Therefore, this study was performed to determine the effect of problem solving course on nursing students' emotional intelligence of Shiraz University of Medical Sciences in year 2008. Methods: This quasi-experimental study was performed on 43 senior nursing students of Shiraz University of Medical Sciences. Primarily students were asked to complete questionnaires of demographic data and “BarOn" standard test for emotional intelligence evaluation. Then, the participants were randomly divided into two groups of experimental (N=20) and control (N=23). Then, 6 sessions of problem solving course based on D'zurilla and Goldfride social problem solving protocol, was performed for students of experimental group. Data was analyzed through statistical tests of Mann Whitney, Wilcoxon, Friedman’s test, and Pearson correlation Coefficient. Results: Standardization of emotional intelligence scores among students of experiment group showed a statistically significant difference for these scores achieved immediately (105.87±9.82) and 2 months after intervention (109.44±9.56) compared to the one before intervention (101.22±10.93) (p<0.01). The mean score of problem solving skill among students of experiment group showed also a statistically significant difference comparing the scores achieved immediately after intervention (8.31±77.75) and 2 months after that (8.00±78.75) to that of before intervention (11.95±71.35) (p<0.01). This is while control group showed no statistically significant difference considering these variables. Only 20 percent of students enjoyed a high emotional intelligence before intervention, while this increased to 40 percent of high intelligence and 10 percent of very high emotional intelligence 2 months after intervention. Conclusion: Problem solving skills lead to promotion of emotional intelligence among students of experiment group compared to control group. This result was stable not only immediately after intervention but also after two months. Therefore problem solving education in various nursing domains such as education, research, management and clinic, is recommended.
关键词：مهارت حل مسأله; هوش هیجانی; دانشجویان پرستاری; آموزش
