摘要：مقدمه: از آنجايی که تاکنون مطالعات معدودی به مقايسه يادگيری الکترونيکی با استفاده از روش‌های علمی طراحی آموزشی و طراحی انگيزشی پرداخته‌اند، مطالعه حاضر در سال 1390 با هدف مقايسه ميزان يادگيری و انگيزش پزشکان آموزش مداوم جامعه پزشکی تحت آموزش با اين دو رويکرد در دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربی،60 پزشک عمومی و دستيار به روش نمونه‌گيری در دسترس در دو گروه 30 نفری تحت آموزش با دوره آموزشی مبتنی بر دو رويکرد بررسی شدند. محتوای يادگيری الکترونيکی در گروه شاهد توسط تلفيق الگوهای طراحی آموزشی و محتوای يادگيری الکترونيکی و در گروه تجربی توسط تلفيق الگوهای طراحی آموزشی و انگيزشی با استفاده از نرم‌افزار ماکرومديا فلش طراحی شد. در اين تحقيق از سه پرسشنامه ويژگی‌های جمعيت‌شناختی (با 8 گويه)، سنجش ميزان يادگيری (با 20 سؤال) و سنجش ميزان انگيزش (با 48 گويه) استفاده گرديد. داده‌ها توسط پيش‌آزمون، و پس‌آزمون با سؤالات يکسان و پرسشنامه سنجش انگيزش جمع‌آوری شد. آزمون‌های آماری متناسب با نوع متغير شامل آزمون‌های لوين، t مستقل و زوجی و آزمون مجذور کای تحليل گرديد. نتايج: نمره پيش‌آزمون پزشکان شرکت‌کننده در دو گروه تفاوت معناداری نداشت (گروه شاهد 19/1±37/11 و گروه تجربی 69/0±73/11). نمره پس‌آزمون يادگيری (گروه شاهد 38/1±63/15 و گروه تجربي94/0±53/17) در دو گروه متفاوت بود(001/0p=). همچنين نمره انگيزش پزشکان در گروه شاهد 45/5±83/143 با گروه تجربي41/22±63/160 متفاوت بود (05/0>P). نتيجه‌گيری: نظر به تفاوت تاثير دو روش آموزشی در ميزان يادگيری و انگيزش پزشکان، استفاده از تلفيق دو الگوی طراحی آموزشی و انگيزشی برای برنامه‌های آتی آموزش مداوم الکترونيکی جامعه پزشکی، پيشنهاد می‌شود
其他摘要：Introduction: There are few studies that compare electronic learning in continuing medical education using instructional material developed based on scientific principles of instructional and motivational designs. Therefore, this study was performed in Kermanshah University of Medical Science in 2011 in order to compare physicians’ learning and motivation in these two instructional approaches. Methods: In this quasi-experimental study 60 general physicians and medical residents were selected by convenience sampling method. E-learning content development in control group (n=30) was based on instructional design models and in the experimental group (n=30) was based on the integration of instructional design and motivational design models by Macromedia Flash software. In this study, three questionnaires of demographic information (with 8 items), learning outcomes (with 20 questions) and motivation level (with 48 items) were used. The data were collected by pretest and posttest both containing similar questions and the physician’ motivation questionnaire. Statistical analysis was performed by Levene’s test, independent and paired sample T tests and chi square test. Results: Based on the findings, there was no significant difference between pretest scores of the two groups (11.37±1.19 vs. 11.73±0.69) but there was a significant difference between posttest learning scores (15.63±1.38 vs. 17.53±0.94); and motivation of physicians (143.83±5.45 vs. 160.63±22.41) in both groups (p<.05). Conclusion: The physicians’ learning and motivation were different in these two instructional methods; therefore, it is recommended that instructional and motivational design be used in future electronic continuing medical education programs
关键词：الگوهای طراحی آموزشی; الگوهای طراحی انگیزشی; یادگیری; انگیزش; آموزش مداوم جامعه پزشکی
