مقدمه: در بعضی از کشورها تعداد دانشجويان پزشکی که روانپزشکی را به عنوان تخصص انتخاب میکنند رو به کاهش است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثير گذراندن دوره کارآموزی روانپزشکی بر اولويتهای انتخاب رشته تخصصی به عنوان گزينههای حرفهای آينده، و احترام به تخصصهای بالينی در دانشجويان پزشکی بود. روشها: در اين مطالعه توصيفی تحليلی، نمونه پژوهش شامل 104 نفر از دانشجويان سال پنجم پزشکی دانشگاه جندی شاپور اهواز است که از بهار87 تا بهار 89 وارد دوره روانپزشکی شدند. آزمودنیها قبل و بعد از گذراندن دوره روانپزشکی يک پرسشنامه نگرش نسبت به روانپزشکی و يک پرسشنامه جهت سنجش اولويتها و ميزان احترام به تخصصهای بالينی را تکميل کردند. دادهها با استفاده از آمارههای توصيفی، ضريب همبستگی اسپيرمن و آزمونt زوجی مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: ميانگين نمره نگرش دانشجويان نسبت به رشته رواتپزشکی قبل از گذراندن دوره کارورزی روانپزشکی(17/9±36/42) با اين ميانگين پس از طی دوره (86/6±78/47) تفاوت آماری معنادار داشت (001/.=P، 45/5-=t). ميانگين و انحراف معيار نمره نگرش در خرده مقياسهای شايستگیهای کلی رشته روانپزشکی، تعريف نقش و کارکرد روانپزشکان، جذابيتهای شخصی و شغلی (001/0p،80/0r=). پس از گذراندن دوره اگر چه ميزان احترام به روانپزشکی افزايش يافت اما همچنان کمتر از ساير تخصصها بود. نتيجهگيری: نگرش نسبت به روانپزشکی تنها عامل تأثيرگذار در انتخاب تخصص نيست و علیرغم ارتقای نگرش دانشجويان نسبت به روانپزشکی، تفاوت معناداری در اولويتهای آنها ايجاد نشد. اگرچه پس از گذراندن دوره کارآموزی، ميزان احترام به روانپزشکی افزايش يافت اما همچنان کمتر از ساير تخصصها بود.