摘要：مقدمه امروزه بحث درباره آموزش به بيمار و خانواده آنها در جهت تقبل مراقبت از خود مطرح می‌باشد و بايد شرايطی فراهم نمود که بيماران بتوانند از خود مراقبت کنند. اين مطالعه با هدف تعيين تأثير يک برنامه مدون آموزش خودمراقبتی بر کيفيت زندگی بيماران دارای ضربان‌ساز دايم انجام شده است.روش‌ها در اين مطالعه نيمه تجربی با طرح دو گروهی و دو مرحله‌ای، با روش نمونه‌گيری آسان و تداومی، 34 نفر از بيماران دارای ضربان‌ساز دايم در دو گروه 17 نفره قرار گرفتند. يک هفته پس از تعبيه ضربان‌ساز، با استفاده از پرسشنامه پايا و روا و انجام مصاحبه، کيفيت زندگی هر دو گروه مطالعه و شاهد مورد بررسی قرار گرفت. سپس برنامه آموزش خودمراقبتی برای گروه مطالعه انجام شد و پس از گذشت دو ماه، مجدداً کيفيت زندگی هر دو گروه سنجيده شد. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از شاخص‌های مرکزی و آزمون‌های t زوج، t مستقل و مجذور کای و نرم‌افزار SPSS استفاده شد.نتايج اختلاف ميانگين امتياز کيفيت زندگی قبل و پس از مداخله در دو گروه، و همچنين ميانگين امتياز کيفيت زندگی آنها دو ماه بعد از آموزش، دارای تفاوت آماری معنی‌داری بود.نتيجه‌گيری. آموزش خودمراقبتی بر کيفيت زندگی بيماران دارای ضربان‌ساز دايم تاثير داشته است که با نتايج پژوهش‌های ديگر همخوانی دارد. توصيه می‌شود در مراقبت پس از عمل در بيماران دارای ضربان‌ساز دائم، از برنامه‌های آموزشی ترکيبی استفاده شود.
其他摘要：Introduction. Today, the subject of patient education as well as education for their families is mainly about acceptance of self-care by patients. Therefore, proper conditions should be provided for patients to be able to take care of themselves. This study attempts to examine the effects of a self-care program on quality of life of patients having permanent pacemaker. Methods. A quasi-experimental study using two groups/two stages design was performed. Thirty four patients with pacemakers referred to Chamran Hospital Pacemaker Clinic in Isfahan, were selected through convenience sampling and divided to two 17 person groups. One week after installing the pacemaker, the quality of life of both experiment and control groups was studied by a valid and reliable questionnaire. Then, the self care program consisting of individual education, demonstration and practice, was held for the experimental group. After two months, the quality of life was checked again in both groups. The data was analyzed by descriptive statistics, independent and paired t-tests, and Chi square using SPSS software. Results. In both experimental and control groups, there was a significant difference between the qualify of life scores before and after intervention. However, two months after the intervention, the mean score of quality of life in experimental group was significantly more than control group. Conclusion. The self care program is effective in promoting the quality of life of the patients with permanent pacemaker. This is supported by other studies as well. It is suggested to include these educational programs in post-operative care plans of patients having permanent pacemaker.
关键词：خودمراقبتی; کيفيت زندگی; آموزش بيمار; ضربان ساز دايم
其他关键词：. Self-care; Quality of life; Patient education; Permanent pacemaker
