摘要：مقدمه: بدون آموزش بالينی، تربيت پرستاران کارآمد و شايسته هدفی دور از دسترس است. دانشجويان پرستاری از دوره آموزش بالينی به عنوان تنش‌زاترين دوره ياد می‌کنند. برنامه مربی همتا می‌تواند يکی از راهبرد‌های مؤثر برای کاهش استرس دانشجويان در محيط بالينی باشد. هدف از مطالعه حاضر تعيين تأثير اجرای برنامه گروه همتايان بر عوامل تنش‌زای محيط بالينی دانشجويان پرستاری می‌باشد. روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربی 44 نفر از دانشجويان ترم دوم پرستاری دانشکده پرستاری و مامايی اروميه به صورت سرشماری انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (21 نفر) و مداخله (23 نفر) تقسيم شدند. در گروه مداخله به ازای هر 5-4 نفر يک دانشجوی ترم 7 پرستاری به عنوان داورهمتا نقش راهنمايی و حمايت دانشجويان را بر عهده گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها، نسخه فارسی فرم بررسی عوامل تنش‌زای محيط بالينی تدوين شده توسط کک و کليهامر بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری کای دو، ويلکاکسون، من‌ويتنی مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: ميانگين نمرات عوامل تنش‌زای بالينی دانشجويان گروه مداخله از 45/50 به 9/41 بعد از اجرای برنامه گروه همتايان کاهش يافت. آزمون آماری ويلکاکسون نيز اين اختلاف آماری را معنادار نشان داد (001/0p=). در گروه کنترل ميانگين نمرات عوامل تنش‌زای بالينی دانشجويان قبل و بعد از مداخله را از نظر اختلاف آماری معنادار نشان نداد (06/0p=). نتيجه‌گيری: آموزش بر اساس برنامه گروه همتايان باعث کاهش عوامل تنش‌زای محيط بالينی دانشجويان پرستاری می‌شود. بنابراين پيشنهاد می‌شود از اين روش در آموزش بالينی استفاده شود.
其他摘要：Introduction: Without clinical education, efficient nursing education is hardly achievable. Nursing Students recall clinical education as their most stressful course ever. Peer mentoring may be one of the strategies to reduce student stress in the clinical environment. The purpose of this study is to examine the effects that a peer mentoring program has on nursing students’ stress factors in clinical environment. Methods: This research is a quasi-experimental study on 44 second-semester nursing students of Urmia Nursing and Midwifery School who were selected through census. They were randomly divided into two groups as control (21) and intervention (23). In intervention group, a 7th semester nursing student mentor took the responsibility of guiding and supporting each group of 4-5 second semester students. The instrument for data collection was the Farsi version of Clinical Experience Assessment from developed by Kack & Kleehammer. Data were analyzed using Chi², Wilcoxon, and Mann-Whitney test. Results: Clinical Stressor Scores of students in the intervention group declined from 50.45 to 41.9. Wilcoxon test also showed a significant statistical difference (P=0.001). In the control group, no significant difference before and after the intervention (P=0.06) was seen. Conclusion: Peer mentoring program leads to a reduction in nursing students’ stressors in clinical environment. Therefore, it is recommended to use this method in clinical education
关键词：برنامه گروه همتایان; عوامل تنش‌زا; آموزش بالینی; محیط آموزشی
