摘要：مقدمه: هوش معنوی به عنوان زيربنای باورهای فرد نقش اساسی در زمينه‌های گوناگون زندگی انسان به ويژه تأمين و ارتقای سلامت روانی دارد. از طرفی نقش شادی در بهداشت روانی، سلامت جسمانی، و مشارکت اجتماعی کارآمد، بسيار مهم شمرده می شود. هدف اين پژوهش، تعيين رابطه‌ی بين هوش معنوی با شادکامی و پيشرفت تحصيلی است. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفی تحليلی 353 دانشجوی رشته‌های پرستاری، مامايی و پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 91-90 به روش نمونه‌گيری سرشماری شرکت کردند. پرسشنامه‌های مورد استفاده شامل: پرسشنامه‌ی هوش معنوی علی بديع و شادکامی آکسفورد بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی، آناليز واريانس و آزمون همبستگی پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: ميانگين و انحراف معيار نمره کل پرسشنامه هوش معنوی 83/18±93/152 (از حداکثر 210) و ميانگين نمره شادکامی 12/16±33/48 (ازحداکثر 87) بود. رابطه مستقيم و معنادار متوسطی بين اين دو نمره وجود داشت (0001/0p= و 6/0r=). بين ميانگين هوش معنوی و پيشرفت تحصيلی نيز رابطه مثبت معنادار بسيار ضعيفی بود (041/0p= و 12/0r=). ميانگين نمره شادکامی با پيشرفت تحصيلی رابطه‌ی معناداری نداشت (05/0p>). ميانگين هوش معنوی در زنان (45/19±32/154) و در مردان (11/17±74/149) تفاوت آماری معناداری داشت (048/0=P و 99/1=t). ميانگين نمره شادکامی در بين رشته‌های مورد بررسی (020/.=p و 94/3=F) و افراد با وضعيت اقتصادی مختلف، متفاوت(008/.=p و 98/3=F) بود. هم‌چنين ميانگين نمره هوش معنوی نيز در رشته‌های مختلف (027/.=p و 65/3F=) و وضعيت اقتصادی مختلف تفاوت معناداری (007/.=p و 15/4F=) داشت. نتيجه‌گيری: هوش معنوی بالاتر با شادکامی بيشتر و پيشرفت تحصيلی دانشجويان همراه بود. به نظر می‌رسد ارتقای هوش معنوی باعث داشتن يک روحيه شاد و پيشرفت تحصيلی دانشجويان علوم پزشکی و در نتيجه بهبود کيفيت مراقبت از بيمارانشان می‌شود.
其他摘要：Introduction: Spiritual intelligence as the foundation of one's beliefs has a crucial role in different aspects of human life particularly in provision and promotion of mental health. On the other hand, the role of happiness in mental health, physical health, and efficient social partnership is considered to be very important. The purpose of this study was to examine the relationship between spiritual intelligence, happiness and academic achievement in students of Qom University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive, analytical research conducted in 2011-2012, a census sample of 353 medical, nursing, and midwifery students were studied. Data gathering tools included the Oxford Happiness Questionnaire and spiritual intelligence Questionnaire of Badie. Data were analyzed via ANOVA, Pearson correlation, and t test. Results: The mean and standard deviation for total score of spiritual intelligence and happiness were 152.93±18.83 (out of 210) and 48.33±16.22 (out of 87), respectively. A direct, significant, and moderate relationship existed between the spiritual intelligence and happiness scores(r=0.599, p=0.0001).There was a weak but significant relationship between the spiritual intelligence and academic achievement(r=0.12, p=0.041). Mean score for happiness was not correlated with academic achievement (p>0.05). The mean score of spiritual intelligence in males (149.74±17.11) was significantly different(t=3.98, p=0.048) from that of females (154.32±19.45). Also statistically significant differences were observed in the mean scores of happiness among students with different fields of study(F=3.94, p=0.020) and also with different economic status were significantly different (F=3.98, p=0.008). Mean scores of spiritual intelligence of students with different fields of study (F=3.65, p=0.027) and with different economic status (F=4.15, p=0.007) were also significantly different. Conclusion: Higher spiritual intelligence was associated with more happiness and academic achievement of students. It seems that promotion of spiritual intelligence creates a cheerful mood and promotes academic achievement of students of medical sciences and thus improves the quality of medical care to patients.
