摘要：مقدمه: يادگيری مبتنی بر تيم (TBL)، نوعی از يادگيری مشارکتی با ساختار مشخص است که هدف آن افزايش مهارت دانشجويان در دستيابی به سطوح بالاتر يادگيری شناختی با به‌کارگيری دانش فردی در قالب يک تيم است. در مطالعه حاضر، ميزان يادگيری دانشجويان مقطع کارشناسی دانشکده توانبخشی در تدريس واحد نورولوژی به دو روش سخنرانی و TBL مقايسه گرديد. روش‌ها: اين مطالعه نيمه تجربی روی 70 دانشجوی کارشناسی توانبخشی در محدوده سنی 19 تا 22 سال در دانشکده توانبخشی صورت گرفت. از 16 جلسه تدريس، نيمی از جلسات درس نورولوژی به روش سخنرانی و نيم ديگر به روش TBL تدريس شد. ميزان يادگيری دانشجويان از دو دسته مباحث تدريس شده با دو شيوه تدريس سخنرانی و يادگيری مبتنی بر تيم، با استفاده از آزمون چندگزينه‌ای اندازه‌گيری شد و ميانگين نمرات آزمون‌ها در دو شيوه تدريس، با آزمون‌های آماری تی مستقل و تحليل واريانس يک طرفه مقايسه گرديد. هم‌چنين ديدگاه دانشجويان در مورد علاقه به درس نورولوژی، آموزش به روش TBL نيز توسط سه سؤال سنجيده شد. نتايج: نمرات دانشجويان طی 8 جلسه تدريس TBL در هر دو ارزيابی فردی و گروهی، رشد نشان داد. بين ميانگين نمره سخنرانی (99/11)، ارزيابی فرديTBL (66/14) و ارزيابی گروهی TBL (16/16) و ميانگين نمره کلی (07/14)، تفاوت معناداری وجود داشت (015/0≥p، 99/54f=). بين علاقه به ارائه دروس ترم‌های بعد به روش TBL با نمره TBL گروهی ارتباط مثبت معناداری وجود داشت (001/0=p، 374/0r=). نتيجه‌گيری: يافته‌ها، موفقيت بيش‌تر روش TBL در امر يادگيری نسبت به روش سخنرانی را نشان داد. يافته‌های اين بررسی می‌تواند به تغيير ديدگاه دانشجويان، مدرسين، و مسؤولان آموزشی نسبت به تأثير انتخاب مناسب روش آموزشی، در انتقال دانش و دستيابی به اهداف آموزشی تعيين شده، کمک کند.
其他摘要：Introduction: Team-based learning (TBL) is a structured form of cooperative learning, which aims to increase students’ skill of access to higher-level of cognitive learning using individual knowledge in a team. In this study, rehabilitation students’ learning was compared through the two methods of lecture and TBL for neurology course. Methods: This quasi-experimental study was carried on 70 BS students of rehabilitation aged 19 to 22 years in the school of rehabilitation. Half of 16 held Neurology course sessions, was run through lecture and the other half was instructed through TBL method. Students’ learning in topics instructed through lecture and TBL methods was measured, using MCQ tests. The assessment scores for two teaching methods were compared using independent t and one-way ANOVA. Also students’ view regarding their interest in neurology course and learning through TBL was assessed using three questions. Results: Students’ exam scores were increased during eight training sessions through TBL considering both individual and group evaluation. Significant difference was observed between four scores of lecture (11.99), individual evaluation (14.66) and group evaluation of TBL (16.66) and total score (14.07) (F=99.54, p≤0.015). A significant correlation was found between their interest to learn through TBL in next academic semesters and TBL group exam scores (r=0.374, p=0.0001). Conclusion: The results showed that TBL method was more successful compared to lecture method. The findings of this study may prove helpful to change the opinion of students, lecturers, and educational managers about the effects of choosing appropriate training methods for knowledge transfer and achieving educational objectives.
关键词：روش تدریس; سخنرانی; یادگیری مبتنی بر تیم; یادگیری مشارکتی
