摘要：مقدمه: پزشکان عمومی داوطلب در برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع بايد برای ارائه خدمات و مراقبت‌های لازم به جمعيت تحت پوشش خود آماده گردند. هدف مطالعه حاضر، تعيين و اولويت‌بندی نيازهای آموزشی اين پزشکان در حيطه‌های وظايف ابلاغ شده به پزشک خانواده جهت طراحی برنامه‌های توانمند‌سازی آنان بود. روش‌ها: اين مطالعه توصيفی مقطعی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1391 انجام شد. در اين مطالعه 507 نفر از جامعه هدف به روش نمونه‌گيری طبقه‌ای شرکت کرده و پرسشنامه را به روش خودايفا تکميل کردند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته و خودايفا شامل 60 گويه ( با مقياس 1 تا 5) بود که نظر پزشکان عمومی داوطلب در برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع را در مورد شدت نياز ايشان به آموزش در زمينه وظايف پزشکان در سه حيطه‌ی مصوب دستورالعمل برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع در مناطق شهری (نسخه 02) می پرسيد. تحليل اطلاعات با استفاده از آمار توصيفی و استنباطی انجام پذيرفت. نتايج: بيش‌ترين ميانگين نمره نياز آموزشی اين پزشکان در زمينه اقدامات اوليه در اورژانس‌های تنفسی(01/1±93/3) ، انجام CPR و لوله‌گذاری تراشه(08/1±93/3)، مراقبت از بيماران مسموم(94/0±76/3)، اختلالات شايع روانپزشکی(92/0±79/3) و سامانه خدمات سلامت ايرانيان(92/0±77/3) بود. کم‌ترين ميانگين نمره نياز آموزشی مربوط به روش‌های پيشگيری از بارداری(09/1±99/2)، مهارت‌های ارتباطی با بيمار و در محيط کار(06/1±06/3)، اصول و مهارت‌های مشاوره تنظيم خانواده(04/1±16/3)، مراقبت از بيماری‌های قابل پيشگيری با واکسن(97/0±24/3) و نحوه آموزش سلامت(98/0±24/3) بود. نتيجه‌گيری: آموزش اقدامات اوليه و تدبير فوريت‌ها در برنامه‌های آموزش مداوم بايد توسط مسؤولان برنامه‌های بازآموزی و برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع در اولويت قرار گيرد. تأکيد بر اهداف برنامه پزشک خانواده يعنی مديريت و ارائه خدمات سلامت بايد هم‌زمان با طراحی و اجرای آموزش بسته‌های خدمتی سلامت نيز انجام شود.
其他摘要：Introduction: General practitioners who intend to work as “family physician” in Iranian National Family Physician Program should be ready to provide necessary care and services for the population under their coverage. The aim of this study was to survey and prioritize their educational needs required for the determined tasks in order to design proper educational programs. Methods: This cross-sectional descriptive survey was performed in Isfahan University of Medical Sciences in 2012. A stratified random sample of 507 general practitioners volunteering for “family physician” program was selected. A researcher-made questionnaire including 60 items (each item represented a physician’s task) asked their felt need to training (scored from 1-5, in three main task domains according to the legislated national guideline (02 edition). Data analysis was done using descriptive and inferential statistics. Results: The highest mean scores were in the fields of primary care in respiratory emergencies (3.93±1.01), performing CPR and intubation (3.93±1.08), poisoning care (3.76±0.94), common psychiatric disorders (3.79±0.92), and the portal for Iranian Health Care System (3.77±0.92). But, contraception methods (2.99±1.09), communication skills with patients and in work place (3.06±1.06), principles and skills of family planning and counseling (3.16±1.04), caring of vaccine-preventable diseases (3.24±0/97) and methods of health education (3.24±0.98) had the least mean scores, so could have the lowest learning priorities. Conclusion: Primary care and management of emergencies should be considered the priorities of continuous medical education (CME) for family physicians. The goals of “family physician” program such as management and providing health care services should be emphasized in designing and implementing health service packages as well.
关键词：پزشک خانواده; نیازسنجی; پزشک عمومی; دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
其他关键词：Family Physician; Needs Assessment; General Practitioner; Isfahan University of Medical Sciences
