摘要：مقدمه: رويکرد يادگيری، متغيری است که اکثر صاحب‌نظران پايه اساسی يادگيری تلقی کرده، آن را به دو دسته رويکرد عمقی (Deep Approach) و سطحی (Surface Approach) تقسيم نموده‌اند. در اين مطالعه، رابطه رويکردهای يادگيری و مطالعه و پيشرفت تحصيلی دانشجويان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان مورد بررسی قرار گرفته است. روش‌ها: اين مطالعه توصيفی مقطعی در سال 1391 انجام شد. تعداد 370 نفر به صورت سهميه‌ای تصادفی ساده از رشته‌های پزشکی، دندانپزشکی، پرستاری- مامايی و پيراپزشکی از دانشجويان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انتخاب گرديدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد فرآيند رويکرد مطالعه فرم دو عاملی تجديد نظر شده (R-SPQ-2F or Revised two-factor Study Process Questionnaire) بود، که بر اساس مقياس 5 درجه‌ای ليکرت نمره‌گذاری شده است. جهت سنجش پيشرفت تحصيلی، معدل کل ترم‌های قبل دانشجويان مورد بررسی قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصيفی و استنباطی (آزمون‌های آماری t مستقل، آناليز واريانس يک‌راهه و ضريب همبستگی اسپيرمن و رگرسيون خطی چندگانه) انجام شد. نتايج: ميانگين و انحراف معيار رويکرد عمقی برابر 54/0±21/3 به طور معناداری از رويکرد يادگيری سطحی آنان 64/0±92/2 بيش‌تر است (001/0p< و 65/6=t). در اين مطالعه رويکرد عمقی با معدل رابطه مثبت و مستقيم (041/0=p و 12/0r=) و رويکرد سطحی با معدل رابطه منفی و معکوس (05/0=p و 11/0-r=) داشت. مهم‌ترين شاخص پيش‌بينی‌کننده معدل کل دانشگاهی، رويکرد عمقی بود. يعنی با افزايش يک واحد در متغير رويکرد عمقی، ميانگين معدل کل دانشگاهی، 28/0 افزايش يافت. در کليه رشته‌ها، ميانگين رويکرد عمقی دانشجويان بيش‌تر از رويکرد سطحی بوده، اما اختلاف رويکرد عمقی در بين رشته‌ها، معنادار نيست (52/0=p). نتيجه‌گيری: اين مطالعه نشان‌دهنده رويکرد عمقی به عنوان پيش‌بينی‌کننده نتايج يادگيری دانشجويان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان است. لذا بايستی دانشجويان را جهت اتخاذ رويکرد عمقی، با مداخلات آموزشی مناسب و برنامه‌ريزی‌های صحيح ياری نمود.
其他摘要：Introduction: Most experts consider learning approach as the fundamental basis of learning dividing it into two parts of deep learning approach and surface learning approach. This is an endeavor to investigate the relationship between learning and study approaches with academic achievement among students in Rafsanjan University of Medical Sciences. Methods: This descriptive cross-sectional study was performed in 2012 on a sample of medicine, dentistry, nursing, and allied health students (n=370) selected through stratified random sampling in Rafsanjan University of Medical Sciences. Data gathering tool was a revised two-factor Study Process Questionnaire (R-SPQ-2F) graded based on 5point Likert Scale. Students’ total grade point average (GPA) was considered to evaluate their academic achievement. Data analysis was performed using descriptive and inferential statistics (Independent t-test, ANOVA, Spearman correlation coefficient, and multiple linear regression). Results: Mean and standard deviation of deep learning approach (3.21±0.054) was significantly higher than surface learning approach (2.92±0.064) (t=6.65, p<0.001). Deep learning and GPA showed direct and positive correlation (r=0.12, P=0.041). On the other hand, surface approach and GPA showed negative and reverse correlation (r=-0.11, P=0.05). The most important predictor index of GPA, was deep approach. This means that an increase of one unit in deep approach, lead to increase of 0.28 points in GPA. In all disciplines, mean of students’ deep approach was higher than that of surface approach, but differences of deep approach between disciplines were not significant (P=0.52). Conclusion: This study demonstrates that deep learning approach is an important predictor of students’ learning outcome in Rafsanjan University of Medical Sciences. Therefore, students should be helped in order to adopt with deep approach using appropriate educational interventions and proper planning
