摘要：مقدمه: آموزش مداوم می‌تواند نقش بسزايی در افزايش و پايش سطح دانش و مهارت‌های دندانپزشکان داشته باشد. لذا بررسی کيفيت و چگونگی برنامه‌های آموزش مداوم امری ضروری به نظر می‌رسد. هدف از مطالعه حاضر تعيين نظرات دندانپزشکان ايرانی در مورد آموزش مداوم در زمينه بيماری‌های دهان و دندان بود. روش‌ها: مطالعه به صورت توصيفی -مقطعی بر روی 300 دندانپزشک شرکت‌کننده در پنجاه و دومين کنگره انجمن دندانپزشکی ايران در سال 1391 انجام گرفت. جمع‌آوری داده‌ها توسط پرسشنامه که حاوی مشخصات فردی، اولويت‌بندی عناوين برنامه‌های آموزش مداوم بيماری‌های دهان و دندان (از 1-10نمره داده شد، هر چه ميانگين کم‌تر، بيانگر الويت بالاتر بود) وروش‌های تدريس،اجرا و بهبود کيفيت برنامه‌ها و انگيزه شرکت بود، انجام گرديد. داده‌ها با استفاده از روش آمار توصيفی واکاوی شدند. نتايج: بالاترين اولويت عنوان آموزشی به گرفتن تاريخچه با ميانگين 25/3±62/3 و معاينات کلينيکی داخل و خارج دهان با ميانگين 1/3±52/3 اختصاص يافت. شرکت‌کنندگان انجام کار عملی در کارگاه آموزشی با ميانگين 28/2±06/3 و مشاهده کار عملی با ميانگين 11/2±99/2 را ترجيح می‌دادند. همچنين 275 نفر از دندانپزشکان (7/91%) استفاده از اساتيد مجرب را عامل بهبود کيفيت برنامه‌ها ارزيابی کردند. بيش‌تر دندانپزشکان شرکت‌کننده اجرای دو برنامه بازآموزی بيماری‌های دهان در سال را مفيد می‌دانستند. نتيجه‌گيری: طبق نظر دندانپزشکان شرکت‌کننده در مطالعه، معاينه کلينيکی و گرفتن تاريخچه از اولويت‌های برتر عناوين آموزشی بود. همچنين آموزش عملی و استفاده از اساتيد مجرب جز موارد انتخابی اکثر دندانپزشکان بود.استفاده از يافته‌های اين پژوهش ميتواند در ارتقا برنامه‌های آموزش مداوم دندانپزشکان موثر واقع گردد.
其他摘要：Introduction: Continuing education can play an important role in improving and keeping dentists’ level of knowledge and skills. Hence, investigation on continuing education program seems to be necessary. This study was performed to assess dentists’ viewpoints about continuing education on oral medicine. Methods: This descriptive cross-sectional study was conducted on 300 dentists participating in 52nd Iranian dental association congress (2012). Data gathering tool was a questionnaire including demographic data, program title priorities for oral medicine (scores from 1-10, the less the mean score, the higher the priority), teaching techniques, performance and quality of programs, and motivation for participation. Data was analyzed using descriptive statistics. Results: The first priorities in educational title were taking history (3.62±3.25) and clinical internal and external oral examination (3.52±3.1). Participants preferred attending workshops and performing practical jobs (3.06±2.28) and observing practical jobs (2.99±2.11). Two hundred and seventy five dentists (91.7%) noted that employing skillful professors improves the quality of the program. Most participants specified participating in continuing education programs two times a year. Conclusion: According to participants’ viewpoints, taking history and clinical examination skills were the priorities in educational title. Moreover, practical training and employing skillful professors were among main concerns of dentists. Making use of the findings of this study can lead to dental continuing education programs.
关键词：آموزش مداوم دندانپزشکی; دندانپزشکان; بیماری‌های دهان و دندان
其他关键词：Continuing dental education; dentist; and oral medicine.
