标题：ارتباط تعويق آکادميک با موفقيت و خودکارآمدی تحصيلی در دانشجويان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران سال 1391
其他标题：The Relationship between Academic Procrastination, Academic Achievement, and Self-Efficacy in Nursing Students of Tehran University of Medical Sciences
摘要：مقدمه: اکثر دانشجويان به طور مداوم در انجام فعاليت‌های علمی خود تعويق دارند. با اين‌حال افراد دارای سطوح بالای خودکارآمدی، معمولاً تکاليف را به عنوان چالش‌هايی می‌بينند که بايد بر آن‌ها تسلط يابند. هدف اين پژوهش بررسی ارتباط تعويق آکادميک با موفقيت و خودکارآمدی تحصيلی دانشجويان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران است. روش‌ها: اين پژوهش يک مطالعه توصيفی مقطعی از نوع همبستگی است. نمونه‌های پژوهش دانشجويان کارشناسی و کارشناسی ارشد پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند که با روش نمونه‌گيری طبقه‌ای با تخصيص متناسب انتخاب شدند. دادهها از طريق پرسش‌نامه مربوط به تعويق آکادميک، خودکارآمدی تحصيلی و موفقيت تحصيلی دانشجويان(ميانگين نمرات ترم‌های قبلی) جمع‌آوری شدند. برای تجزيه و تحليل دادهها از آمار توصيفی و استنباطی ( آزمون‌های همبستگی پيرسون، آناليز واريانس و t تست) استفاده شد. نتايج: همبستگی خطی معنادار و معکوسی بين نمره تعويق آکادميک با نمره خودکارآمدی و موفقيت تحصيلی در دانشجويان پرستاری وجود داشت(001/0P≤) به طوری که هر چقدر نمره تعويق آکادميک دانشجويان بيش‌تر بود، نمره خودکارآمدی تحصيلی و موفقيت تحصيلی کاهش و با افزايش نمره خودکارآمدی تحصيلی، موفقيت تحصيلی بيش‌تر می‌شد. از ميان متغيرهای دموگرافيک، جنس با تعويق آکادميک و خودکارآمدی تحصيلی و سن با موفقيت تحصيلی ارتباط بيش‌تری داشت. نتيجه‌گيری: با توجه به اينکه احتمالابا افزايش تعويق آکادميک، موفقيت و خود کارآمدی تحصيلی کاهش می‌يابد، ضروری است که مطالعات تکميلی جهت بررسی علل تعويق آکادميک و روش‌های بهبود خودکارآمدی و موفقيت تحصيلی انجام گيرد.
其他摘要：Introduction: Most college students continuously procrastinate on academic tasks. Yet, those with higher levels of self-efficacy usually consider assignments as challenges to overcome. The aim of this study was to investigate the relationship between academic procrastination, academic achievement, and self-efficacy in nursing students of Tehran University of Medical Sciences. Methods: This cross-sectional correlation study was performed on a sample of undergraduate nursing students on semesters 3 to 6 and graduate nursing students on semesters 2 and 4 who were selected through modified cluster sampling method. Data was collected through questionnaires of procrastination assessment student scale, academic self-efficacy scale and academic achievement (grade point averages of preceding semesters). Data was analyzed using descriptive and inferential statistics (Pearson correlation, ANOVA, and t-test). Results: There was a significant inverse linear relationship between self-efficacy and academic procrastination achievement in nursing students (p<0.001) so that if the academic procrastination increased, academic achievement and self-efficacy would decrease and if the academic self-efficacy increased, academic achievement would increase. Among the demographic variables, gender was more associated with academic procrastination and academic self-efficacy while age was more associated with academic achievement. Conclusion: Considering the finding that increase in academic procrastination will decrease academic achievement and self-efficacy, complementary studies are needed to investigate causes of academic procrastination and ways to improve academic achievement and self-efficacy.
