摘要：مقدمه: از جذاب‌ترين حيطه‌های که اثرات خودکارآمدی و احساس اطمينان در آن مورد بررسی قرار گرفته است، حيطه تحقيق و پژوهش است که در ايران کم‌تر به آن پرداخته شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بين خودکارآمدی پژوهشی با عملکرد پژوهشی در دانشجويان دانشگاه علوم پزشکی مشهد است. روش‌ها: روش پژوهش توصيفی- همبستگی و جامعه آماری اين پژوهش کليه دانشجويان دانشکده‌های پرستاری و مامايی، داروسازی، دندانپزشکی و پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد درسال تحصيلی 91-1390بود. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‌گيری طبقه‌ای نسبی بر اساس دانشکده محاسبه شد و تعداد 185دانشجو در اين پژوهش شرکت کردند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های خودکارآمدی پژوهشی و عملکرد پژوهشی استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از روش‌های همبستگی پيرسون، رگرسيون، و آزمون t گروه‌های مستقل استفاده شد. نتايج: بين خودکارآمدی پژوهشی و همه‌ی مؤلفه‌های آن (به جز خودکارآمدی آماری) با عملکرد پژوهشی دانشجويان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (01/0> P). نتايج ضريب رگرسيون ساده نشان داد که کل مقياس خودکارآمدی پژوهشی قادر به پيش‌بينی عملکرد پژوهشی دانشجويان است (05/0 >p) و نتايج ضرايب بتا رگرسيون چندگانه نشان داد که از بين هفت خرده مؤلفه خودکارآمدی پژوهشی فقط خرده مؤلفه‌ی گزارش‌نويسی قادر به پيش‌بينی عملکرد پژوهشی است (05/0> P). همچنين نتايج آزمون t مستقل نشان داد که بين دانشجويان دختر و پسر از لحاظ عملکرد پژوهشی تفاوت معناداری وجود ندارد. نتيجه‌گيری: برای اين که بتوان عملکرد پژوهشی دانشجويان را ارتقا داد بايد احساس اطمينان دانشجويان نسبت به توانايی‌هايشان و تصور آنها از مهارت‌های پژوهشی‌شان را بهبود بخشيد.
其他摘要：Introduction: Research is one of the most interesting areas in which the effects of self-efficacy and confidence have been studied but little attention has been paid to it in Iran. The purpose of this study is to survey the relationship between self-efficacy in research and research performance among students of Medical Sciences University of Mashhad. Methods: This descriptive correlation study was performed on the population of all students of Mashhad Faculty of Nursing and Midwifery, Faculty of Pharmacy, Faculty of Dentistry in Mashhad University of Medical Sciences within 2011-2012 academic years. Using proportional stratified sampling method, the sample size was defined based on faculty and finally 185 students were selected to participate in the study. Questionnaires of research self-efficacy and research performance were used for data collection. Data was analyzed using Pearson’s correlations, regression, and t-test for independent groups. Results: There was a significant correlation between self-efficacy in research and all its components (excluding self-efficacy in statistics) with students’ research performance (p<0.01). Simple regression coefficients indicated that research self-efficacy scale was able to predict students’ research performance (p<0.05) and the results of multiple regression beta coefficients showed that among seven subcomponents of self-efficacy, only the subcomponent of report writing is able to predict performance (p< 0.05). In addition, the results of independent t-test showed that there was no significant difference between male and female students in terms of research performance. Conclusion: In order to improve students’ research performance, they must be ensured about their capabilities and research skills.
关键词：خودکارآمدی پژوهشی; عملکرد پژوهشی; دانشگاه علوم پزشکی مشهد.
其他关键词：Research self-efficacy; research performance; Medical Sciences University of Mashhad.
