摘要：مقدمه: يکی از اصلی‌ترين و مهم‌ترين اهداف اوليه آموزش پرستاری توسعه تفکر انتقادی است. تفکر انتقادی جزء مکمل پرستاری شناخته شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثيريک روش فعال آموزشی بر ميزان تفکر انتقادی دانشجويان پرستاری انجام شده است. روش‌ها: اين مطالعه مداخله‌ای از نوع نيمه تجربی است. که بر روی 60 نفر از دانشجويان سال آخر پرستاری (در هر گروه 30 نفر) انجام شده است. در شروع مطالعه پرسشنامه تفکر انتقادی کاليفرنيا توسط واحد‌ها تکميل شد.گروه مداخله تحت آموزش با شيوه‌ای فعال بر پايه طرح سؤالات تفکر انتقاديبه مدت 9 جلسه در بالين قرار گرفت. پس از پايان آخرين جلسه آموزشی، پرسشنامه توسط آزمودنی‌ها مجدداً تکميل شد. تحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفی و آزمون تی مستقل و تی زوج انجام شد. نتايج: دو گروه قبل از مطالعه تفاوت معناداری از نظر متغيرهای زمينه‌ای نداشتند. در آزمون تفکر انتقادی تفاوت معنادار آماری در گروه کنترل قبل و بعد از مداخله ديده نشد، اما در گروه مداخله تفاوت معنادار آماری وجود داشت (001/0>p) و روش فعال آموزشی باعث ارتقای سطح تفکر انتقادی در گروه مداخله شد. اين روش فعال آموزشی موجب تقويت تفکر انتقادی در دانشجويان شد و برنامه معمول آموزش بالينی در گروه کنترل نتوانست مهارت‌های تفکر انتقادی دانشجويان را بهبود بخشد. نتيجه‌گيری: افزايش نمرات دانشجويان در نمره کل مهارت‌های تفکر انتقادی، مهارت‌های تجزيه و تحليل و استدلال استقرايی بازتاب ارزشمندی از تأثير روش فعال آموزشی بردانشجويان دارد.
其他摘要：Introduction: One of the most important and basic goals of nursing education is the development of critical thinking. Critical thinking is known as an integral component of nursing. This study investigated the effect of an active educational method on nursing students’ critical thinking capability. Methods: This is a quasi-experimental interventional study performed on 60 nursing students (30 in each group). First, California Critical Thinking test questionnaire were filled by the participants. The intervention group was trained using an active method based on critical thinking questions at a period of 9 clinical sessions. In the last session, California Critical Thinking test questionnaire was again refilled by the participants. Data was analyzed using descriptive statistics, independent t, and paired t tests. Results: There were no significant differences between two groups in terms of background variables before the study. In test of critical thinking, no significant differences were observed in the control group before and after intervention. But there was statistically significant difference in the intervention group (p<0.001) and this active educational method could elevate critical thinking ability in intervention group. The normal clinical education program in control group was not successful in improving students’ critical thinking skills. Conclusion: The increase in students’ total score of critical thinking, analytical skills, and deductive reasoning reflects the valuable effect of this active educational method on students.
