摘要：مقدمه: يکی از پيامدهای اصلی عزت‌نفس در انسان‌ها، ايجاد اعتماد به نفس است. يکی از ويژگی‌های متاثر از اعتماد به نفس نيز خطرپذيری افراد است؛ به صورتی که می‌توان گفت افراد با اعتماد به نفس بالا با احتمال بيش‌تری به سمت تصميم‌گيری‌هايی با احتمال خطر، پيامدهای منفی و ناخوشايند کشيده می‌شوند. از اين رو پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط ميان اين دو مؤلفه ميان دانشجويان دختر ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان صورت گرفت. روش‌ها: دراين مطالعه توصيفی همبستگی 180 نفر از دانشجويان دختر سال سوم ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با استفاده از فرمول کوکران و نمونه‌گيری طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزارگردآوری داده‌ها پرسشنامه‌های محقق‌ساخته اعتماد به نفس و خطرپذيری بودکه روايی و پايايی آن تأييد شد. از آمار توصيفی و استنباطی (آزمون t مستقل، آناليز واريانس يک طرفه و ضريب همبستگی پيرسون) جهت تحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج: ميزان اعتماد به نفس و خطرپذيری اکثر پاسخگويان در سطح متوسط بوده و بين اعتماد به نفس و خطرپذيری رابطه منفی و معنادار وجود داشت(023/0=p و 169/0-=r). نمرات اعتماد به نفس و خطرپذيری در بين افراد متأهل و مجرد و در مقاطع تحصيلی مختلف اختلاف معناداری نداشت(714/0=p) اما ميانگين نمرات اعتماد به نفس (138/3=F و 027/0=p) و خطرپذيری (019/0=p و 388/3=F) در ميان گروه‌های اقتصادی اختلاف معنادارداشت. همچنين نتيجه آزمون ضريب همبستگی پيرسون نشان داد که بين اعتماد به نفس و خطرپذيری رابطه منفی و معنادار وجود دارد(023/0=p و 169/0-=r). نتيجه‌گيری: با افزايش اعتماد به نفس، ميزان خطرپذيری دانشجويان دختر به ويژه در رابطه با رفتارهای پرخطر کاهش می‌يافت؛ با توجه به اين مساله پيشنهاد می‌شود اقداماتی در جهت افزايش اعتماد به نفس آنان همچون آموزش مهارت‌های اجتماعی، شناسايی استعدادهای بالقوه و فراهم ساختن شرايط برای بالفعل شدن آنها، استفاده صحيح از افکار و نظرات آنان در تصميم‌گيری‌ها و تأمين نيازهای معنوی ايشان انجام گيرد.
其他摘要：Introduction: One of the main outcomes of self-esteem is self-confidence. Risk-taking is also a human characteristic influenced by self-confidence such that it is more likely for people with high self-confidence to make risky decisions with negative unpleasant consequences. Hence the present study aimed to investigate the relationship between self-confidence and risk-taking among female students living in dormitories of Isfahan University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive-correlational study, 180 third year female students living in dormitories of Isfahan University of Medical Sciences were selected through Cochran formula and stratified sampling. Data collection tools were researcher-made questionnaires of self-confidence and risk-taking whose validity and reliability were verified. The collected data were analyzed using descriptive and inferential statistics tests (independent t test, ANOVA and Pearson Correlation coefficient test). Results: The level of self-confidence and risk-taking was moderate for the majority of respondents and there was a significant negative correlation between them (p = 0. 023 and r = - 0. 169). Scores of self-confidence and risk-taking did not differ significantly among married and single people and for different educational levels (p = 0. 714) but the mean scores of self-confidence (F=3. 138andP=0. 027) and risk-taking (F=3. 388 and P=0. 019) were significantly different among economic classes. Pearson correlation test also showed a significant negative correlation between self-confidence and risk-taking (P=0. 023 and r=-0. 169). Conclusion: According to inverse relationship between self-confidence and risk-taking in female students especially as to high-risk behaviors, it is suggested to take actions in order to increase their self-confidence such as social skill training, identifying potential talents and providing the conditions for their realization, proper use of their thoughts in decision making and improving their intellectual needs.
关键词：اعتماد به نفس; عزت‌نفس; خطرپذيری ; دانشجويان دختر; دانشگاه علوم پزشکی
其他关键词：Self-confidence; self-esteem; risk-taking; female students; University of Medical Science
