摘要：مقدمه:در آموزش مباحث مربوط به دروس علوم پزشکی در اغلب کشورها، گرايش رو بهرشدی در ارائه مباحث به سبک الکترونيکی و يادگيری فراگير محور صورت گرفته است؛ لذا اين مطالعه با هدف مقايسه تأثير دو روش آموزش مبتنی بر مسأله و شيوه الکترونيک آن بر يادگيری اينترن‌های بخش قلب در سال 1392 صورت گرفت. روش‌ها: اين مطالعه از نوع نيمه تجربی، مداخله‌ای و توسط پيش آزمون و پس آزمون بر روی 64 نفر از اينترن‌های بخش قلب بيمارستان شريعتی اصفهان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد در سال تحصيلی 1393- 1392صورت گرفته است. نمونه‌ها به صورت تصادفی به دو گروه 32 نفره که از نظر پيشرفت تحصيلی، سن، جنس و ميزان تسلط بر مهارت‌های کامپيوتری همسان شده بودند، تقسيم شدند. برای هر گروه قبل و بعد از مداخله آموزشی پرسشنامه‌های محقق‌ساخته سنجش آگاهی، نگرش و عملکرد تکميل گرديد. آموزش‌ها به دو روش مبتنی بر مساله و مبتنی بر مساله به سبک الکترونيک برای هر گروه به طور جداگانه ارائه گرديد. در نهايت داده‌ها با استفاده از آزمون‌های t مستقل و تی زوج تحليل گرديد. نتايج:ميانگين نمره آگاهی، نگرش و عملکرد با روش مبتنی بر مساله قبل از آموزش به ترتيب برابر با 38/11±2/12 (از 40 نمره)، 8/1±2/3 (از 10 نمره) و 25/4±1/8 (از 20 نمره) و پس از مداخله به ترتيب برابر با 4/4±8/31، 4/4±5/6 و 4/1±7/16 بود. همچنين ميانگين نمرات در حيطه‌های فوق با روش مبتنی بر مساله به سبک الکترونيک قبل از مداخله برابر با 5/0±21/2، 4/2±78/11 و 82/1±2/6 بود و پس از مداخله برابر با 7/1±74/38، 75/0±85/8 و 2/1±2/19 بود.نتايج حاکی از آن است که بين نتايج يادگيری دانشجويان قبل و بعد از مداخله در هر دو روش تفاوت معناداری وجود دارد و اين تفاوت در روش آموزش مبتنی بر مساله به سبک الکترونيک بيش‌تر است(001/0p≤). نتيجه‌گيری:با توجه به اين که بين نمرات گروهی که با روش الکترونيک مبتنی بر مساله آموزش ديده‌اند با گروهی که به سبک مبتنی بر مساله با متد اصلی و حضوری آموزش ديده‌اند اختلاف معناداری وجود دارد؛ همچنين وجود مزيت‌های سبک الکترونيک، لذا استفاده از روش مبتنی بر مساله به سبک الکترونيک برای ارائه اين واحد درسی در دانشجويان گروه پزشکی پيشنهاد می‌گردد.
其他摘要：Introduction: There has been a growing trend in many countries to present medical courses electronically and in the form of learner-based learning. Hence, the present study aimed to compare the effects of two educational methods, Problem-based Learning (PBL) and Electronic Problem-based Learning (E-PBL), on the learning of cardiology ward interns in 2013. Methods: This pretest-posttest quasi-experimental study was performed on 64 interns in the cardiology ward of Shariati Hospital, Isfahan in 2013-2014 academic years. The participants were divided randomly into two groups (32 in each) and matched in terms of educational progress, age, gender, and mastery of computer skills. Researcher-made questionnaires were completed before and after the intervention in order to measure knowledge, attitude, and practice. Trainings were separately presented for each group in the forms of PBL and E-PBL. Data were analyzed using independent t-test and T-square test. Results: In PBL method, mean scores of knowledge, attitude, and practice were 12.2±11.38 (out of 40), 3.2±1.8 (out of 10), and 8.1±4.25 (out of 20) respectively before trainings and 4.8±4.4, 6.5±4.31, 16.7±1.4 respectively after the intervention. As for E-PBL, mean scores were 2.21±0.5, 11.78±2.4, and 6.2±1.82 respectively before the intervention and 75.74±1.7, 8.85±0.38, and 19.2±1.2 respectively after the intervention. Findings indicated that there was a significant difference between students’ learning before and after the intervention in both methods and this difference was more significant for E-PBL (P≤0.001) than PBL. Conclusion: Given the significant difference between the scores of participants trained by means of PBL and E-PBL methods and the advantages of the electronic method, Electronic Problem-based Learning is suggested for this course for medical students.
关键词：آموزش سنتی; سخنرانی; روش مبتنی بر مساله; روش مبتنی بر مساله به سبک الکترونيک; دانشجويان پزشکی
其他关键词：Traditional Education; lecture; PBL; E-PBL; medical students.
