روش‌: در اين کارآزمايی بالينی، 110 زن در نخستين بارداری خود که دارای اضطراب متوسط به‌ بالابودند، در دو گروه آزمايش و گواه بررسی شدند. گروه آزمايش افزون بر مراقبت‌های معمول درمانگاه بارداری از آموزش تنش‌زدايی، بر پايه خودکارآمدی بهره گرفتند و گروه گواه تنها از مراقبت‌های عادی دوران بارداری برخوردار شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه اضطراب موقعيتی و سرشتی مقياس اسپيلبرگر، مقياس استرس درک شده کوهن، کامارک و مرملشتين و مقياس خودکارآمدی نظامی و همکاران بهره گرفته شد. تحليل داده‌ها به‌کمک آزمون‌های t ، خی‌دو، من‌ويتنی و ويلکاکسون انجام شد.

يافته‌ها: اين برنامه آموزشی، ضمن افزايش ميزان خودکارآمدی، سبب کاهش معنی‌دار سه متغير وابسته ( اضطراب حالت، اضطراب صفت و استرس درک شده ) در گروه آزمايش شد.

نتيجه‌گيری: اين مداخله آموزشی بيانگر کاربرد مؤثر نظريه خودکارآمدی در انجام تنش زدايی و کاهش اضطراب و استرس زنان باردار است.

Objectives: The purpose of this study is to assess the effect of relaxa-tion training based on self-efficacy theory, on the mental health of preg- nant women.

Method: In this clinical trial study, 110 primigravid women with medium to high levels of anxiety were assessed in two experimental and control groups. For the experimental group routine prenatal care plus relaxation training was provided, however, the control group was solely exposed to routine prenatal care. Data were gathered using Spielberger Anxiety Questionnaire, Cohen, Kamarck, and Melmerstein Stress Measure, and General Self Efficacy Scale. Analysis was done using t-tests as well as c², Mann-Whitney, and Wilcoxon tests.

Results: In addition to increasing levels of self-efficacy, this training program led to a significant decrease in three dependent variables (situation anxiety, trait anxiety, and perceived stress).

Conclusion: This educational intervention is indicative of the effective application of self-efficacy theory in relaxation and lowering stress and anxiety in pregnant women.