چکيده

روش: به‌کمک يک طرح پس‌نگر- توصيفی 66 بيمار متأهل مبتلا به اختلال‌های کنشی جنسی مراجعه‌کننده به درمانگاه انستيتو روانپزشکی تهران، درمانگاه تخصصی درمان اختلال‌های جنسی و دو مطب خصوصی روانپزشک به شيوه نمونه‌گيری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای به‌کاربرده شده، تشخيص قطعی روانپزشک، مصاحبه بالينی، فرم ويژگی‌های جمعيت‌شناختی، پرسش‌نامه محقق ساخته سنجش عوامل روانشناختی اختلال‌های کنشی جنسی بوده است. تجزيه و تحليل داده‌ها به‌کمک روش‌های آماری توصيفی انجام گرفته است.

يافته‌ها: اين بررسی نشان داد که نبود آموزش کافی در مورد فعاليت جنسی و اطلاعات ناکافی جنسي؛ پيش‌نوازش ناکافي؛ ناسازگاری در ارتباط به‌طور کلي؛ باورهای جنسی نادرست؛ ارتباط ضعيف درباره نيازها يا اضطراب‌های جنسی هر يک از طرفين؛ وجود اختلال جنسی در شريک جنسي؛ اضطراب در مورد عملکرد جنسی و ترس از عدم موفقيت در رابطه جنسي؛ روابط خانوادگی آشفته و تربيت محدودکننده والدين؛ داشتن تجارب نامطلوب جنسی پيش از ازدواج؛ احساس گناه درباره آميزش جنسی و مغايرت داشتن آن با مذهب؛ اضطراب و افسردگی از شايع‌ترين عوامل روانشناختی در اختلال‌های کنشی جنسی می‌باشند.

نتيجه: عوامل روانشناختی (عوامل زمينه‌ساز، آشکارساز و نگهدارنده) در بروز و تداوم اختلال‌های جنسی نقش دارند.