هدف: هدف از انجام اين بررسی، ارزيابی رضايت شغلی و سلامت روانی کارکنان مجتمع بيمارستانی حضرت رسول (ص) بود.

 روش: آزمودنی‌های پژوهش 300 نفر از کارکنان پرستاری و اداری بيمارستان (252 زن و 48 مرد) بودند که پرسشنامه‌های رضايت شغلی و سلامت عمومی را تکميل کردند. داده‌های پژوهش به کمک روش‌های آمار توصيفی و ضريب همبستگی تحليل شدند.

يافته‌ها: اين بررسی نشان داد که در مجموع 61% از کارکنان از شغل خود راضی و 39% ناراضی بودند. ميزان رضايت در پرستاران به شکل معنی‌داری پايين‌تر از کارکنان  اداری بود. هر دو گروه بيشترين رضايت را از ابعاد همکاران، همکاران رده‌های بالاتر و ماهيت کار و کمترين رضايت را از ميزان در آمد، تسهيلات جانبی و پاداش‌های احتمالی ابراز کرده بودند. رضايت شغلی با تحصيلات نسبت معکوس داشت. ولی ميان رضايت شغلی و متغيرهای سن، جنس، وضعيت تأهل و سابقه کاری همبستگی معنی‌داری به‌دست نيامد. 3/53% افراد مورد بررسی، نمره کل پرسشنامه سلامت عمومی خارج از محدوده طبيعی داشتند که اين نمره رابطه معکوس معنی‌داری با رضايت شغلی نشان داد. در ضمن در گروه کارکنان پرستاری، کمترين ميزان سلامت روانی و رضايت شغلی در پرستاران بخش‌های قلب و مراقبت های ويژه، اتاق عمل و بخش های داخلی ديده شد.

نتيجه: پايين‌بودن ميزان رضايت شغلی با افزايش اختلال‌های روانی ارتباط دارد.