چکيده
هدف: در اين بررسی رابطه سبکهای دلبستگی و مشکلات بينشخصی مورد بررسی قرار گرفت.
روش: آزمودنیهای پژوهش 120 دانشجوی ساکن در خوابگاههای دانشگاه تهران (60 پسر، 60 دختر) بودند که بهعنوان نمونه پژوهش بهطور تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش را مقياس سبک دلبستگی بزرگسال و مقياس مشکلات ميان فردی تشکيل میدادند. در اين پژوهش روش آماری تحليل واريانس يکطرفه و آزمون توکی بهکار برده شد.
يافتهها: نتايج نشان داد که آزمودنیهای دارای سبک دلبستگی ايمن نسبت به آزمودنیهای دارای سبک دلبستگی ناايمن، مشکلات بينشخصی کمتری داشتند. همچنين ميزان مشکلات آزمودنیهای دارای سبک دلبستگی اجتنابی از ميزان مشکلات بينشخصی آزمودنیهای دارای سبک دلبستگی دوسوگرا کمتر است.
نتيجه: يافتههای پژوهش بر اصالت دلبستگی ايمن بهمنزله يک نياز نخستين و انتقال مياننسلی آن اشاره دارد.
Abstract
Objectives: This study investigated the correlation between attachment styles and interper-sonal problems.
Method: 120 (60 women and 60 men) under-graduate students residing in
Finding: The results showed that subjects with secure attachment styles exhibited less interpersonal problems than subjects with insecure attachment style. Subjects with avoidant attachment style exhibitted less interpersonal problems than subjects with ambivalent attachment style.
Results: The findings point to secure attachment as a primary need and its cross-generation transition.