چکيده

هدف: هدف از اجرای اين پژوهش، بررسی تأثير فلوکستين و کلومی‌پرامين بر قندخون، تري‏گليسريد، کلسترول، آزمون‌های عملکرد کبدی و وزن، در کودکان و نوجوانان مبتلا به وسواس فکری و عملی بوده است.

روش: 30 بيمار مبتلا به وسواس فکری و عملی 17-7 ساله که به درمانگاه بيمارستان روزبه مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. برای تشخيص، مصاحبه بالينی بر پايه ملاک‌های تشخيصی DSM-IV، پرسشنامه وسواس مادزلی و ييل‏براون به‌کار برده شد. بيماران به‌طور تصادفی در دو گروه 15 نفری جای داده شدند. آزمايش‌های لازم برای تعيين سطح پايه قندخون ناشتا، تری‌گليسيريد، کلسترول و آزمون‌های عملکرد کبدی توسط آزمايشگاه و تعيين وزن افراد در دو گروه، پيش از شروع درمان و در هفته‏های دوم، چهارم و هشتم انجام شد. پژوهش به صورت دو سر کور به اجرا درآمد. گروه اول تحت درمان با فلوکستين با مقدار مصرف 20-10 ميلي‏گرم روزانه در شروع درمان و افزايش آن به 60-20 ميلي‏گرم روزانه در هفته دوم قرار گرفت. در گروه دوم کلومی‌پرامين، 25 ميلی‌گرم روزانه، در شروع درمان و افزايش آن به 100-75 ميلي‏گرم روزانه در هفته دوم به‌کار برده شد. داده‌ها به کمک روش‌های آمار توصيفی و آزمونt تحليل شد.

يافته‌ها: اين بررسی نشان داد که داروی فلوکستين به طور معنی‌داری باعث کاهش غلظت قند خون ناشتا، غلظت خونی کلسترول و تری‌گليسيريد و هم‌چنين موجب افزايش غلظت کبدی ALP شده است. اما، کلومی‌پرامين سبب افزايش غلظت قند خون ناشتا، تری‌گليسيريد و کلسترول شد؛ درحالی‌که تغييری در غلظت کبدی ALP به وجود نياورد. فلوکستين و کلومی‌پرامين هر دو موجب افزايش غلظت کبدی SGOT و SGPT شده‌اند. مصرف داروی فلوکستين پس از هشت هفته سبب کاهش محسوس وزن نشد در حالی که کلومی‌پرامين موجب افزايش محسوسی در وزن پس از هشت هفته شد.

نتيجه: به نظر مي‏رسد، فلوکستين در درمان وسواس فکری و عملی بيماران وسواسی که دچار ديابت و يا بيماری‌های قلبی و عروقی نيز هستند و از چاقی هم رنج مي‏برند، داروی مناسب‏تری باشد.