هدف: اين پژوهش با هدف بررسی نقش جنسيت در خطر ابتلا به اختلال بيشفعالی با کمبود توجه(ADHD) در افراد خانواده مبتلايان به اين اختلال انجام شده است.
روش: 997 خويشاوند درجه يک (554 والد و 443 خواهر و برادر) 277 کودک و نوجوان مبتلا به ADHD 5 تا 17 ساله که به روش نمونهگيری در دسترس از ميان مراجعان به درمانگاه روانپزشکی کودکان بيمارستان دکتر شيخ مشهد انتخاب شده بودند، ارزيابی شدند. تشخيص ADHD در بيماران با مصاحبه بالينی روانپزشک و آزمون تشخيصی K-SADS و بررسی وجود ADHD در افراد خانواده بيماران با استفاده از مصاحبه بالينی روانپزشکی و آزمونهای تشخيصی K-SADS وWender انجام شد.
يافتهها: تفاوتی در ميزان ابتلای افراد خانواده مبتلايان دختر و پسر ADHD ديده نشد.
نتيجهگيری: اين بررسی نشان داد که جنسيت يک عامل خطر ژنتيک- خانوادگی برای ابتلا به ADHD و تجمع خانوادگی ADHD بهشمار نمیرود.
Abstract
Objectives: The aim of this study was to assess the influence of gender on familial transmission of attention deficit hyperactivity disorder (ADHD).
Method: 997 first degree relatives (554 parents, 443 siblings) of 277 probands with ADHD (aged 5-17 yrs) who were selected using con-venience sampling from among patients referred to the clinic of child psychiatry at Dr. Sheikh Hospital in the city of
Mashad, were studied. The diagnosis of ADHD for patients was made by clinical interview by a psychiatrist and Kiddie-Scheduale for Affective Disorders & Schizo- phrenia (K-SADS), and screening for the presence of ADHD in the family members of the probands was done by psychiatric clinical interview as well as K-SADS and Wender diagnostic tests.
Results: Our findings showed no gender differences in the prevalence of ADHD in the relatives of girls and boys with ADHD.
Conclusion: This study showed that gender is not a genetic-familial risk factor for developing ADHD and the familial aggregation of ADHD.